IARU

Parijs

We zijn drie volle dagen in Parijs voor verschillende activiteiten die allemaal te maken hebben met de IARU.

Als eerste is er de IARU Region 1 Interim meeting. Anderhalve dag intensief vergaderen voor mij en voor Margreet is het dè gelegenheid om Parijs te bekijken.

Ten tweede vieren we het 75 jarig bestaan van IARU Region 1. Het hoogtepunt van was een uitgebreid diner aan boord van een cruise boot op de Seine.

Ten derde is er het 100 jarig bestaan van de IARU welke in 2025 in Parijs werd opgericht. Ter gelegenheid van dit feit was er een lunch, die werd voorafgegaan door een aantal formele speeches op de 10e verdieping van het Pullman hotel onder de rook van de Eiffel toren.

Tot slot werd het 100 jarig bestaan van de Franse amateurvereniging REF gevierd in Provins op anderhalf uur rijden van Parijs. We kwamen erachter dat we inmiddels een flink aantal Franse kennissen hebben die zich gelukkig nog keurig konden herinneren waar we ze eerder hadden ontmoet. Heel bijzonder was dat Gérard F2VX, schrijver van het REF jubileumboek, langs kwam bij onze tafel om een persoonlijke opdracht in ons exemplaar van het boek te schrijven. Na het diner was het weer anderhalf uur in de bus terug naar Parijs en om 2 uur ’s morgens rolden we ons hotel weer binnen. Na een korte nachtrust was het tijd om richting Gare du Nord te gaan voor de thuisreis.

naar Parijs

Oorspronkelijk was het plan met de auto naar Parijs te gaan. Milieustickers en hoogte van parkeergarages deden ons besluiten om met de trein te gaan. Vanmorgen vertrokken we naar Helmond, waar Laurens vijf dagen op onze auto gaat passen. Vanaf station Helmond ’t Hout begonnen we aan onze tocht richting Paris met steeds een luxere trein. Eerst met de sprinter naar Eindhoven, daarna met de intercity naar Breda, de Eurocity naar Brussel Zuid en tenslotte de Eurostar naar Parijs Noord en niet te vergeten de lokale RER trein die ons vlakbij ons hotel bracht.

We reisden op 65+ tarief en daarom onze belevenissen door de bril van bejaarden.

Hoe verder we naar het zuiden gaan, hoe gezelliger het wordt.

In Breda kon Hans niet door de poortjes met zijn barcode. Het bleek dat zijn beeldscherm niet genoeg licht had en dat er uitgezoomd moest worden.

In de Eurocity tussen Breda en Brussel ging het alarm af omdat een passagier de buitendeur open wilde doen in plaats van de WC deur

Er zijn slechts twee oplaadpunten in een coupé 1e klas,

de lichtkrant in de Eurocity werkt voor geen meter en de hele coupe vraagt zich af waar we nu eigenlijk zijn.

De Eurostar vertrok 20 minuten te laat uit Brussel, maar hij reed wel lekker door met een Max Verstappen tempo van 300+ km per uur. Onderweg een lekker hapje en een drankje. Voor het eerst vond ik het niet erg om achteruit te moeten rijden.

We boffen maar dat we in Montreux zijn. Hans boft iets minder omdat hij overdag in een vergaderzaal zit, maar voor mij is het flink genieten. Het Royal Plaza hotel ligt aan de boulevard langs het meer van Genève en als je daar loopt is het alleen maar: hoog Sammy kijk omhoog Sammy want er staan hier prachtige bomen in allerlei varianten. In ochtend is het nog wat mistig. Het is windstil en later op de dag komt de zon te voorschijn. Waar ik ook heen ga: het uitzicht is prachtig. Van al die positiviteit wordt je vanzelf al ontspannen en ik heb het erg naar mijn zin. 

Op woensdag is het gebruikelijke uitstapje met diner. Deze keer kregen we een rondleiding in het kasteel van Gruyères. Na de rondleiding was er een aperitief in de kasteeltuin. Ons diner was in het middeleeuwse stadje Gruyères en jullie raden het al: Het was een Zwitserse kaasfondue moitié-moitié. Dat betekent de helft Gruyère kaas en de helft Vacherin kaas. Er werd goed(e) wijn geschonken, want bier en andere koolzuurhoudende dranken schijnen niet goed samen te gaan met kaasfondue. We deelden onze tafel met een stel Polen en dat zorgde voor geanimeerde gesprekken. Ook het toetje was heerlijk: meringue die je kon bestrijken met een calorierijk smeersel dat het midden hield tussen boter en room.

Op donderdagmorgen moest Hans nog vergaderen en rond de middag vertrokken we richting Nederland. Jammer genoeg zorgde een Nederlandse vrachtwagen die dwars over de snelweg lag voor een oponthoud van een uur. In het Duits heet de wegafsluiting “vollsperrung”. Uiteindelijk waren we om 22.00 uur weer thuis.

Tijdens de DARC receptie werd een viertal amateurs door DARC-voorzitter Christian Entsfellner, DL3MBG in het zonnetje gezet als dank en erkenning voor hun jarenlange inspanningen in ITU en CEPT. Samen met Barry Lewis G4SJH, Dave Court EI3IO en Ole Garpestad LA2RR, kreeg ik de Goldenen Ehrennadel des DARC e.V. Het is uitzonderlijk dat deze hoge onderscheiding wordt verleend aan buitenlanders en we zijn apentrots.

richting huis 2

Op vrijdagmorgen reden we de brug naar Denemarken over en maakten een kleine zijsprong naar het eiland Møn, waar bij bij de witte rotsen van Møns Klint de Aborrebjerg (SOTA OZ/OZ-005) activeerden. Vervolgens reden we naar het veer Rødby-Puttgarden en na de 45 minuten durende overtocht was het nog een klein stukje naar de camping in Rosenfeld in Schleswig-Holstein. Op zaterdag deden we het laatste stuk naar Ingen en dat ging zonder noemenswaardige files.

richting huis

Alhoewel de CEPT vergadering tot en met vrijdag duurt, had ik al besloten om op donderdag uit Stockholm te vertrekken. Amateur zaken werden meteen op donderdagmorgen bij de kop gepakt en zo konden we om tien uur het hotel verlaten. Het weer is duidelijk minder dan eerder deze week. We reden tot Malmö, waar we op een hele grote camping, First Camp Sibbarp-Malmö, staan. Vanaf het nabijgelegen strand hebben we een mooi uitzicht op de brug die we morgen nemen voor de oversteek naar Denemarken.

Stockholm

Op zondag net na de middag reden we Stockholm binnen. Na het inchecken parkeerden we onze auto in de garage onder het hotel en gingen we de oude stad, op loopafstand, verkennen.

Het is heerlijk weer, boven 25 graden en zonnig, maar er waait continue een lekker windje vanaf het water. Later in de week valt er soms een felle korte regenbui, maar daar hebben we geen last van. We eten iedere avond buiten. Er zijn veel parken met schone bankjes en er zijn best wel veel toeristen.
De Scandinaviërs van de hoofdstad zijn mooie mensen, aantrekkelijke vrouwen en mooie mannen. Ze gaan goed gekleed en zijn sportief en ze lopen op gympen….en ik ook. Het Zweeds is moeilijk te volgen, maar iedereen spreekt Engels. 
Alhoewel ons hotel in het centrum van de stad staat is er weinig verkeer; ‘s avonds wordt er veel gebruik gemaakt van de elektrische step. 

Op woensdagavond is het gebruikelijke vergader-diner in ons hotel. Het was een gezellige avond met leuke mensen uit Noorwegen, Zweden en Polen aan onze tafel.

Zweden

Vlak bij onze camping is een SOTA summit, de Kullaberg (SM/SE-001). Nadat we ingepakt hadden reden we naar de parkeerplaats op slechts 1200 meter van de top. Er zat een heel venijnig stukje in onze klim. Boven op de top kon ik vanaf een soort preekgestoelte mijn verbindingen maken.

Vervolgens reden we circa 350 kilometer richting Stockholm over rustige snelwegen zoals je die je 30 jaar geleden in Nederland ook nog had. Onderweg zag je bossen en rotsen en de temperatuur van 27-29 graden was heel aangenaam. Onderweg hadden we één korte maar hevige regenbui.

We kamperen aan de Oostzee net ten Zuiden van Stockholm op het Jogersö Eco Camp, dat ik nog kende van vijf jaar geleden. Mijn iPhone doet het ook weer. Na advies te hebben ingewonnen bij Chris heb ik de laadpoort nog een keer grondig schoongepoetst en dat hielp.

Vandaag zijn we naar Groningen gegaan voor de afscheidsreceptie ter gelegenheid van de pensioen van Jaap Steenge. Jaapt werkt voor RDI (voorheen Agentschap Telecom) en we kennen hem al jaren. Voor de reis van Groningen naar Culemborg maakten we gebruik van een gratis kaartje dat we hadden gekregen van het veteranen instituut. Ondanks het feit dat ik al meer dan 40 jaar niet in de tweede klas had gereisd viel het niets tegen. Onderweg stapten steeds meer gasten voor de receptie in de trein en het werd zelfs gezellig. De trein kwam zowaar op tijd aan in Groningen en precies om 4:00 uur sloten wij aan in de toen nog korte rij om Jaap de hand schudden. We hebben gezellig gebabbeld met tal van oude kennissen, kortom het was de moeite van de reis waard. Ook de terugweg verliep voorspoedig. Alleen vroegen we ons af waarom conducteurs bij de kaart controle een kogelvrij vest moeten dragen. De reden daarvan lazen we de volgende dag in de krant: gedoe bij Amersfoort.

Thessaloniki 2

Bij de meeste grote CEPT vergaderingen is er op woensdag een social event met een toeristisch uitstapje en een diner. Dat diner op woensdag is, omdat het dan Valentijnsdag is, een probleem. Daarom werd het diner al op dinsdag gehouden. Allemaal lekkere Griekse gerechten. Ik had een Griekse salade, kalfs-souvlaki en een walgelijk zoet toetje. De Griekse rode wijn was ook niet verkeerd en ik werd zonder hoofdpijn wakker.

Vanmorgen werd door de liefhebbers een archeologische site bezocht. Ik ben gaan wandelen in de omgeving. Ons hotel ligt zeker niet in het mooiste deel van de stad, maar er is een grote outlet mall. Op het nabij gelegen treinemplacement stonden een paar mooie museumstukken, die waarschijnlijk nooit meer zullen rijden. Ook bijzonder was de overweg, die nog met de hand werd bediend.