Vanmorgen om kwart over zeven zijn we vertrokken richting Montreux waar ik een CEPT Werkgroep Frequentie Management ga bijwonen. Tot onze verbazing waren er totaal geen files en de 840 kilometer deden we in 8 en een half uur. En dat terwijl de maximum snelheid op de Duitse snelwegen bijna overal 130 km is. We verblijven in het Royal Plaza hotel waar we een kamer hebben met uitzicht op het meer van Genève. We zijn gaan eten in een klein Italiaans restaurantje met lekker pizza’s en lasagne. Helaas werd er geen alcohol geschonken. Op onze hotelkamer hadden we Prix Garantie bier van de Coop en een uitstekende Chardonnay, net als het bier per halve liter.
Op zondagmorgen ging het weer richting Noord, samen met allemaal Duitsers die hun lang weekend in Kroatië, Slovenië en Oostenrijk hadden gevierd. Vlak voor zessen kwamen we aan in hotel Günter, waar we alweer een prima Griekse schotel hadden. Op maandag al vroeg in de middag waren we in Ingen. Onze Wildtrak heeft het goed gehouden. Eens kijken hoe dat zal gaan als de Wildcat erop gaat volgend voorjaar.
Het hotel is erg groot met meerdere plekken waar je kunt zitten met prachtig uitzicht als het regent. Je kunt er lekker lezen, je mobiel opschonen e.d. met een muziekje op de achtergrond en radioamateurs die je vriendelijk toeknikken. Ik mag Kroaten wel, ze zijn gastvrij, groot, sportief, aardig, houden van een borreltje en iedereen kent Hans van zijn voorzitterschap. Ze zijn ook blij om elkaar weer te ontmoeten. Zojuist een praatje gemaakt met Laila HZ1HZ, een Saoedische prinses (of zo), een heel aardige vrouw. Inmiddels schijnt hier de zon. En de meeuwen doen tikkertje in het zwembad.
Voor de lunch gingen we weer naar het stadje, waar we deze keer in een smal steegje gingen lunchen. Hans nam hetzelfde als gisteren en ik een omelet. Uiteraard dronken we er een lekker glaasje wijn bij.
En toen won ik ook nog een prijs bij de loterij, ik voelde het al aankomen en had mijn tas op de grond gezet. Maar liefst een groene Polo en een donkerblauw Jack, alletwee zijn ze te groot maar passen Hans precies. De pubquiz was heel spannend. Twee deelnemers hadden hetzelfde aantal goede antwoorden en wat er ook gevraagd werd, het bleef een gelijk spel. Hans heeft ze geholpen: Toevallig was Dragan 4O4A jarig en op Hans’ vraag hoe oud Dragan was geworden moesten ze alle twee gokken. Florian OE3FTA ging aan de haal met de hoofdprijs: een gratis verblijf tijdens de 4e ICC.
Na het uitstekende ontbijt schijnt de zon en ik maak een wandeling langs de golf van Venetië. Er staat veel wind en de golven spatten flink omhoog. Met zwarte wolken en een azuurblauwe zee vormt dat een prachtig plaatje. Om 11.30 uur kregen we ons tweede welkomstdrankje van de conferentie en heb ik de gelegenheid om gezellig wat te praten met enkele vrouwelijke zendamateurs. Na het uitstekende ontbijt schijnt de zon en terwijl Hans naar presentaties luistert, loop ik langs de golf van Venetië. Er is veel wind en de golven spatten flink omhoog, wel mooi zo met zwarte wolken en azuurblauwe zee. Daarna lopen Hans en ik langs het water naar Poreč op zo’n 3.5 km van ons hotel. Net voordat het begon te regenen vonden we een plekje op een overdekt terras waar we de lunch gebruikten. Hans nam ligne met blitva (octopusjes met snijbiet en aardappelen) en ik nam spaghetti carbonara. Helaas hielden we het op de terugweg niet droog. De tijd vliegt en voor we het wisten zaten we alweer aan het diner.
Vandaag wordt de hereniging van Duitsland gevierd. Dat deed me herinneren aan ons reisje naar het “oude” Oost Duitsland in 1990. Met een kleine Chrisje kwamen we in een andere wereld met oude gebruiken, het leek wel naar 40 jaar terug, vervoer met paard en wagen, mooie oude gebouwen, verwarming met veel rook uit de schoorsteen, grote velden met gewassen en slechte wegen.
Vanwege die Duitse feestdag ging het heel vlot tot voorbij München. Helaas gingen de Duitsers massaal op pad. Er viel veel regen en er stond een stevige wind onderweg naar Poreč. Af en toe werd er “Blockabfertigung” gebruikt als middel om ergere files te voorkomen. Zeven uur later kwamen we aan op onze plaatst van bestemming, Hotel Laguna Materada in Poreč , Istrië. Het is een all-in hotel maar zo buiten het seizoen valt het ons erg mee. Het personeel is erg vriendelijk en behulpzaam, zelfs nu het toeristenseizoen achter de rug is. Na een kort welkomstpraatje met een glas champagne was er een prima buffet. De zendamateurs werden geconcentreerd aan een kant van de gigantische eetzaal, vlakbij de tap met gratis bier en wijn.
Vanmorgen na de ochtendspits zijn we vertrokken richting Istrië. De reis gaat in twee etappes en onze stop halverwege is in Hotel Günter in Lenting net boven München. We moeten nog even wennen aan de andere indeling in onze Ford Ranger, die geen stoelen voor achterpassagiers heeft. Daarom besloot ik op het laatste moment een kleinere maat koffer mee te nemen. Volgens Hans is het totale volume ongeveer hetzelfde.
De auto rijdt prima en je kunt merken dat ie een generatie jonger is dan onze oude Navara.
De reis verliep voorspoedig totdat we in de buurt van Neurenberg kwamen. Daar kregen we te maken met dikke files die voor anderhalf uur vertraging zorgden. Gelukkig hoefden we niet de andere kant op. Daar was het fileleed nog veel erger. Keurig voor etenstijd arriveerden we in ons hotel waar we om zes uur aan tafel konden in het Griekse restaurant. Gyros schotel voor mij en gyros/calamares voor Hans. Uiteraard kregen we ouzo (zelfs twee) van het huis.
Morgen gaan we met onze “nieuwe” vijf jaar oude Ford Ranger 3.2 richting Istrië en ik bedacht dat het handig (verplicht) zou zijn om winterbanden onder de nieuwe auto the hebben. Helaas is de reactietijd kort.
Om half twee vanmiddag heb ik mijn “probleem” voorgelegd aan de lokale garagehouder Ad van Toorn. Net na vieren werd een setje winterbanden afgeleverd en om kwart over vijf vanmiddag lagen de nieuwe banden eronder. Dat kan alleen maar op een dorp.
