We zijn een paar dagen in Hillegom geweest om op de poes van Chris en Rianne te passen. Op woensdag zijn we door de bollenvelden, althans wat daar nog van over was, gaan fietsen. Het leverde een flink aantal kleurrijke plaatjes op. Hierboven is het huis van Chris en Rianne onzichtbaar aan de horizon. Eten deden we bij Massy, een van de vele Turkse eettentjes in Hillegom.

Het schitterende weer van woensdag werd overtroffen door dat van donderdag en we besloten naar het strand bij Langevelderslag te gaan. Er waren zelfs dappere mensen die de zee in durfden. Thuis gekomen moesten we eerst het fijne strandzand, vastgeplakt door zonnebrandolie, afboenen. ‘s Avonds gingen we eten bij Da Fratello, een Italiaans restaurant. Toen we binnen kwamen was het nog vrij rustig, maar in een mum van tijd zat het restaurant bijna vol. De tafel naast ons was bezet door een Nederlands sprekende Aziatische familie, met keurig opgevoede kinderen. Een paar minuten later kwamen er wat mannen met tulbanden binnen die meteen met tafeltjes begonnen te schuiven. Dat was een familie Sikhs die kennelijk de Keukenhof had bezocht. Margreet haar lasagne en mijn pizza smaakten prima.

De poes, genaamd Goreng, was over het algemeen heel lief. Alleen kreeg ze het toen het donker werd op haar heupen. Verder was de kat vanmorgen even kwijt, totdat er gemiauw uit de ruimte onder de keukenkastjes kwam.

Vanmiddag brachten we een bezoek aan Brigit en David, die in het Rembrandtpark in Amsterdam wonen. We hadden wat extra parkeertijd (maar liefst 5 Euro per uur!) ingekocht om ook nog een bezoek aan de Apple winkel te brengen. We zijn er bijna uit wat voor kleur de nieuwe iMac moet hebben. Tot slot zijn we gaan kijken bij Prijatelji een winkel met Balkan producten. Gelukkig was het niet alleen een webwinkel en werden we door een levende dame bediend. We hebben twee verschillende soorten Kulen, pittige worst uit Slavonië (nee geen Slovenië), gekocht en een fles Vranac wijn uit Montenegro.