Vanmorgen zijn we vertrokken richting Friedrichshafen. Eerst naar de bakker om broodjes te kopen en rond de middag een SOTA stop op Baraque Fraiture ON/ON-010. Het was er gigantisch druk, waarschijnlijk had er een festival plaats gevonden. De frituur was helaas gesloten. Daarna was het nog een klein uurtje naar camping de Reenert/Fuusekaul in Heiderscheid Luxemburg. Vanwege de overvloedige regenval van de afgelopen weken hebben we een hoger gelegen plekje uitgezocht

Vanmorgen na het ontbijt zijn we richting Italiaans vasteland vertrokken vanuit de haven van Olbia. Het waaide behoorlijk, vooral in de opening tussen Sardinië en Corsica ging het tekeer met windkracht 8 tot 9. Margreet had uit voorzorg een reistabletjes ingenomen en dat hielp voldoende. In de luwte van Corsica waren er nauwelijks schuimstrepen te zien, maar toen we Corsica voorbij waren begon het weer te waaien. Dus een tweede pilletje voor Margreet. Net als op de heenweg trakteerden we onszelf op een uitgebreide lunch. In het restaurant werd ons een tafeltje geadviseerd met uitzicht naar achteren. Ze zeiden het niet, maar het had met de harde wind te maken. De veerboot is groot en ligt heel stabiel in het water. Het eten bleef keurig liggen op ons bord. Het is op de dagboot erg rustig. Er zijn maar 70 passagiers, terwijl er op de nachtboot wel 900 waren. Bij aankomst zagen we dat er de nodige voorzorgsmaatregelen waren genomen om de auto’s op het dek te houden.

We hebben overnacht op dezelfde camping als op de heenweg. Nu was het campingstaurant wèl geopend. Ze hebben verrukkelijke pizza’s en een heel enthousiaste bediening.

De volgende morgen gingen het verder richting huis met een tussenstop in Thalwil (alweer). Het weer Noord van de Alpen was totaal anders dan aan de Italiaanse kant. Toen we de Gotthardtunnel uitkwamen was de wereld ineens wit. Op donderdag deden we het laatste stuk naar Ingen. Ook nu was er nog wat sneeuw. Gelukkig was het in Duitsland helemaal droog.

In Nederland aangekomen ging onze Navara over de 300.000 km. Ruim voor Italiaanse etenstijd zaten we aan het avondeten.

In iets meer dan een week tijd hebben we ruim 2800 km gereden en 600 km gevaren. We zijn zo mooi in vakantiemodus gekomen.

De voornaamste reden voor ons verblijf op Sardinië is de uitnodiging van Paul HB9DST om samen met hem te vieren dat hij vanuit 100 SOTA associations actief is geweest. Sardinië is voor hem nummertje 101. Voor mij is Sardinië een nieuw land (nummer 90) van waaruit ik zend-actief ben geweest.

Natuurlijk moesten er ook enkele bergtoppen worden bedwongen. Op zondag deden we twee makkelijke summits met voldoende plaats om ieders antennes op te stellen.
IS0/IS-303 (Punta Berritta) was een 10 punter en IS0/IS-096 (Lu Colbu) was na een korte wandeling goed voor 6 punten.

Op maandag bedwongen we na een stevige wandeling IS0/IS-266 (Semaforo) voor slechts 1 punt. Dat krijg je als je je focust op de kortste route en niet verder op de kaart kijkt dan je neus lang is. Op de top werden we verrast met een stukje Marconi geschiedenis: vanaf deze locatie deed hij al in de jaren 30 microgolf testen.

‘s Avonds was er diner dat was georganiseerd door Toni, een van Paul’s dochters. Iedereen hield en korte toespraak. Het eten was goed en de sfeer voortreffelijk

De weersvoorspelling voor de komende dagen is niet zo goed en daarom besloten we Sardinië te verlaten. We hebben nog even met het idee gespeeld om naar Corsica te gaan, waar het weer iets beter zou moeten zijn, maar gezien de afvaart tijden van de veerboot besloten we om naar Livorno over te steken.

We zijn onderweg naar Sardinië. Op woensdag vertrokken we naar Thalwil bij Zürich voor onze eerste 770 kilometer. We hadden twee files, de eerste net voorbij Nijmegen zorgde voor ruim een half uur vertraging, de tweede net voor aankomst zorgde ook voor een half uur extra. We hebben overnacht bij Paul die helemaal is ingericht op het ontvangen van gasten.

Dag twee voerde ons naar Livorno, zo’n 575 kilometer rijden, waar we rond half zes in de middag aankwamen. We besloten om niet in de gribus bij de haven te overnachten, maar om op een camping te gaan staan. Daarvan zijn er genoeg in de directe omgeving.

De camping lag precies onder de aanvliegroute van het vliegveld bij Pisa. Gelukkig werd ‘s nachts niet gevlogen en afgezien van de vogels die af en toe herrie maakten was het heerlijk rustig.

Ondanks alle aansporingen om toch vooral op tijd te boeken heb ik er een echte last minute van gemaakt en de veerboot op het allerlaatste nippertje geboekt. Dat resulteerde in een flinke besparing. In plaats van te lunchen in het selfservice restaurant deden we een verrassingsmenu in het a la carte restaurant en dat was een groot succes. Alles behalve de fles water van drie euro, was inbegrepen in een vast bedrag. Daarna was het tijd voor middag dutje op een van de vele vrije banken in het zitgedeelte van de boot. Reizen buiten het seizoen heeft zijn voordelen.