Vandaag wordt de hereniging van Duitsland gevierd. Dat deed me herinneren aan ons reisje naar het “oude” Oost Duitsland in 1990. Met een kleine Chrisje kwamen we in een andere wereld met oude gebruiken, het leek wel naar 40 jaar terug, vervoer met paard en wagen, mooie oude gebouwen, verwarming met veel rook uit de schoorsteen, grote velden met gewassen en slechte wegen. 

Vanwege die Duitse feestdag ging het heel vlot tot voorbij München. Helaas gingen de Duitsers massaal op pad. Er viel veel regen en er stond een stevige wind onderweg naar Poreč. Af en toe werd er “Blockabfertigung” gebruikt als middel om ergere files te voorkomen. Zeven uur later kwamen we aan op onze plaatst van bestemming, Hotel Laguna Materada in Poreč , Istrië. Het is een all-in hotel maar zo buiten het seizoen valt het ons erg mee. Het personeel is erg vriendelijk en behulpzaam, zelfs nu het toeristenseizoen achter de rug is. Na een kort welkomstpraatje met een glas champagne was er een prima buffet. De zendamateurs werden geconcentreerd aan een kant van de gigantische eetzaal, vlakbij de tap met gratis bier en wijn.

Vanmorgen na de ochtendspits zijn we vertrokken richting Istrië. De reis gaat in twee etappes en onze stop halverwege is in Hotel Günter in Lenting net boven München. We moeten nog even wennen aan de andere indeling in onze Ford Ranger, die geen stoelen voor achterpassagiers heeft. Daarom besloot ik op het laatste moment een kleinere maat koffer mee te nemen. Volgens Hans is het totale volume ongeveer hetzelfde.

De auto rijdt prima en je kunt merken dat ie een generatie jonger is dan onze oude Navara.

De reis verliep voorspoedig totdat we in de buurt van Neurenberg kwamen. Daar kregen we te maken met dikke files die voor anderhalf uur vertraging zorgden. Gelukkig hoefden we niet de andere kant op. Daar was het fileleed nog veel erger. Keurig voor etenstijd arriveerden we in ons hotel waar we om zes uur aan tafel konden in het Griekse restaurant. Gyros schotel voor mij en gyros/calamares voor Hans. Uiteraard kregen we ouzo (zelfs twee) van het huis.

Onze terugreis hadden we verdeeld in twee nagenoeg gelijke delen van ongeveer 500 kilometer, met een stop vlakbij Erfurt in de Duitse deelstaat Thüringen. Campingplatz Hohenfelden bleek een prima keuze, met een eenvoudig restaurant annex Biergarten. Margreet ging voor de gyrosschotel en voor mij werd het Schnitzel mit Pommes en een lekker glaasje Schwarzbier. Op de camping was zelfs een automaat voor wat ze “24 uur genot” noemen. Op vrijdagmorgen gingen we broodjes halen in het dichtstbijzijnde dorpje en rond drieën waren we thuis.

Vanmorgen werden we om vijf uur gewekt door een stevige regenbui, die gelukkig tegen zevenen weer voorbij was. Zodoende waren we al vroeg op pad richting Tsjechië. Anders dan vijf jaar geleden bleek de rit door Tsjechië heel vlot te gaan omdat geen wegwerkzaamheden waren. Net na de middag kwamen we aan bij het fantastische contest station OK5Z, waar de afgelopen vijf jaar ook het nodige gebeurd bleek te zijn. De antennes zijn flink gegroeid en er is een indrukwekkend beverage antenne netwerk aangelegd. Een deel van de deelnemers was al aanwezig en in de loop van de middag kwamen de meeste anderen zich melden. Om 18 uur werd de officiële opening verricht door Eva en daarna was het etenstijd. Onze eerste nacht onder de antennes beviel goed. Zelfs de douchezak werkte naar behoren.