Eigenlijk waren we het niet van plan. Toch hebben we nog een top beklommen, de Pico Chao dos Terreiros (SOTA CT3/MI-008), 1436 meter hoog, met start op 1225 meter en goed voor 4 punten. Het was een wandeling van een kleine drie kilometer heen en ook weer drie terug door een zwart geblakerd landschap. In augustus waren er hele grote bosbranden op het eiland en de gevolgen zijn nog steeds goed te zien. Ook Margreet nam de microfoon ter hand en kon weer wat SOTA puntjes bijschrijven. Na terugkomst gingen we boodschappen doen en maakten we een tochtje langs de kust waar we in Ponta Delgada (op Madeira en niet op de Azoren) een stop maakten bij het surfstrand. Morgen komt er een eind aan ons verblijf op Granny’s farm.
Vanmorgen hebben we Santana verlaten en zijn via de Zuidkust weer naar het Noorden gereden. Volgens de reisgids hoort een bezoek aan Câmara de Lobos erbij, niet in de laatste plaats omdat 75 jaar geleden Winston Churchill zijn vakantie daar heeft doorgebracht. Inderdaad de rotskust ziet er spectaculair uit.
We namen ook snel een kijkje in de kerk om vervolgens bij de haven te genieten van een kopje koffie met voor Margreet een pastel de nata, een custard-taartje.
Onze SOTA stop was op Pico Ruivo do Paul (SOTA CT3/MI-006) en daarna ging het richting Sāo Vicente waar we een bungalowtje hebben gehuurd op Granny’s farm. Als welkomstdrankje kregen we een verrukkelijk glaasje Madeira. Vandaag zijn we niet uit eten gegaan, maar hebben in ons keukentje zelf de maaltijd bereid.
Vanmorgen zijn we naar het Noorden van het eiland gereden. We parkeerden onze auto op een grote gratis parkeerplaats Achada Do Teixeira. Van daar uit wandelden we over een verhard pad naar het hoogste punt van Madeira de Pico Ruivo de Santana (SOTA CT3/MI-001). De net geen drie kilometer lange klim duurde ongeveer een uur. We konden toch merken dat we al een tijdje geen bergwandelingen hadden gedaan.
Boven op de top stond een stevige wind. Mijn antennemast zakte een paar keer in, zodat niet alle verbindingen even vlot verliepen.
Een meter of 80 onder de top is een kleine snackbar. Voor de afdaling namen we daar een lekker kopje Portugese espresso.
Toen we weer terug waren op de parkeerplaats was het tijd voor een stevige lunch met een glaasje wijn. Margreet had een lekkere omelet. Helaas was mijn varkenskarbonade niet wat ik ervan had verwacht. De gastheer bracht mijn eten niet in rekening.
In het dorpje Santana gingen we kijken bij de traditionele rietgedekte houten huisjes. We hadden de auto in een parkeergarage gezet. Het vinden van de betaalautomaat viel niet mee en voor het volgen van de betaalinstructies in het Portugees hebben we hulp van de lokale bevolking ingeroepen.
Een andere toeristische trekpleister is de Laurisilva, een oerbos van Laurierbomen dat op de UNESCO lijst staat. Vlakbij een forellenkwekerij, die we niet hebben bezocht, maakten we een korte wandeling naar een uitzichtspunt. Daarna was het tijd om ons verblijf voor de komende twee nachten op te zoeken. In de tuin van onze B&B Casa da Tia Clementina staan twee masten met amateur antennes. De Rhein Ruhr DX Association heeft hier een conteststation CR3W opgebouwd. Dat geeft een mooi plaatje.
Na al dat gewandel was het tijd voor een vroege avondmaaltijd in het dorpje.
Vanmorgen zijn we naar de Pico do Arieiro (SOTA CT3/MI-004) gereden, een hele makkelijke 8 punts SOTA summit. Het was de eerste keer dat ik vanaf Madeira in de lucht was, zodat ik weer eens een nieuwe DXCC entity aan mijn score kon toevoegen.
een antieke cruiseboot
We waren al voor de lunch terug en na een wandeling van ongeveer drie kilometer genoten we in het centrum van Funchal bij een temperatuur van 20C van een glaasje wijn en een lekker stukje vis met friet. In het centrum en ook in de de haven heerst een gezellige drukte.
Nog even een foto van Margreet aan het hotel-zwembad
We gaan voor een week naar Madeira voor de broodnodige vitamine D, om wat SOTA te doen en om Margreet’s verjaardag te vieren. Transavia heeft rechtstreekse vluchten naar Funchal en als je een beetje zoekt zelfs op fatsoenlijke tijden. We hebben onze auto in Hillegom gestald en we zijn door Chris naar de luchthaven Schiphol gebracht.
Tijdens het boarden bleek dat ons vliegtuig kleine mankementen had en dat was besloten een reserve vliegtuig in te zetten. Dat had tot gevolg dat we een uur later vertrokken dan gepland. De uiteindelijke schade viel mee en we kwamen slechts twintig minuten later aan dan gepland. Aan boord van het vliegtuig zijn veel reizigers van onze leeftijd en de bemanning is heel gezellig. Op een korte turbulentie na, waarbij de rode wijn over Margreet spatte, was het een rustige vlucht.
Ondanks de vliegtuigwissel rolden onze koffers van de band en gingen we naar Herz voor onze huurauto. Omdat ik zo’n twintig jaar geleden Gold Member was geworden kregen we een grotere auto. Margreet betwijfelt of dat op smalle bergweggetjes handig is.
De boordcomputer van onze auto stond ingesteld in het Pools en daar begrepen we helemaal niks van. Met hulp van de verhuurder werd de zaak ingesteld op Nederlands.
Na een kort ritje kwamen we aan in ons hotel Vila Baleira Funchal, waar een jong meisje in haar eentje het hotel bestiert. Zowel in het hotel als op straat heerst een gezellige sfeer, waarschijnlijk door een voetbalwedstrijd van de plaatselijke favoriet. We hebben een hele grote kamer. Net buiten het hotel is een ruime keus aan restaurantjes. Margreet deed zich tegoed aan een lasagne in broodkorst en ik nam octopus die zwom in de olijfolie. De temperatuur is heerlijk, ruim boven 20C overdag en 16C in de avond. Jassen zijn niet nodig.
Vandaag beklommen we met Andreas HB9JOE, een andere summit en wel Děvín (OK/JM-013), die vlak tegen de Oostenrijkse grens lag. De beklimming was eenvoudig met tijdens het eerste deel een mooi zicht op kasteel Děvičky. Een tweede summit zat er, met oog op het diner van vanavond, niet in.
Na enkele dagen “afzien” op het conteststation kozen we voor onze laatste nacht in Tsjechië voor meer comfort in hotel Valeč, waar ons galadiner werd gehouden.
Raisa R1BIG
Tijdens het diner had ik de gelegenheid om namens de Yasme Foundation het Excellence Award dat was toegekend aan Raisa R1BIG te overhandigen. Ze was er bijzonder blij mee.
Verder werd er een presentatie gehouden over de DX-peditie naar Liberia en werden er kleine maar fijne cadeautjes uitgewisseld.
Vandaag hadden we een sportief dagje met Hans, Andreas, Alina, Merzuke en ik. Op een uurtje rijden vanaf OK5Z onze camping beklommen we top Babí lom (OK/JM-011. We hadden er erg veel zin in, de stemming was goed en het is een gezellige dag geworden. Naar de top was het een half uurtje lopen. Ik had maandag op het zendstation een antenne voor SOTA gemaakt en het opzetten was niet moeilijk. Hij functioneerde ook prima. We hadden snel een aantal verbindingen gedaan en vooral Merzuke, onze Turkse jonge radioamateur wist als een razende veel verbindingen te maken, top! Na anderhalf uur kozen we ervoor nog een route langs en over mooie rotspartijen te maken onder leiding van Alena OK2APY, een Tsjechische zendamateur. Het was inspannend maar goed te doen voor ons. En… ik heb weer 2 punten op mijn score op de Nederlandse SOTA ranglijst. Bovenop zo’n rots kwam nog een leuk telefoontje van Ben en Pauline waar we heel erg blij van werden en waarop Hans en ik nu een toast nemen. Proost!
De Säksische Schweiz, in het zuidoosten van Duitsland, is een prachtig en bosrijk gebied met veel rotsformaties. Vandaag hebben we lekker gewandeld naar twee bergtoppen. De Lilienstein (DM/SX-057) was de eerste, door het bos en daarna tussen de reusachtige rotsen door over de treden naar boven, voor ons weinig inspanning. De tweede, Papstein (DM/SX-045) ging helemaal met traptreden naar de top waar het eveneens zonnig weer was. Toen er aan het eind van de middag nog een plekje voor de camper gezocht moest worden kwamen we uiteindelijk terecht op een plek voor campers met de nodige sanitaire voorzieningen; een groot weiland aan een immens maisveld. Prima.
We zijn op weg naar het Zuiden van Tsjechië, waar een bijeenkomst van vrouwelijke zendamateurs is. Echtgenoten worden geduld en zijn er om hand en spandiensten te verrichten. Onze reis van ongeveer 1000 km gaat in etappes. Na een SOTA stop op de Schwarzenberg (DM/HE-075) werden we in Marburg gastvrij onthaald door Ulli DK4VW. Zijn huis heeft een aanbouw speciaal voor gasten. We genoten van de Gut Bürgerliche Küche in een restaurant dichtbij zijn huis. Door miscommunicatie tussen de bediening en de keuken duurde het nogal lang voordat ons eten werd geserveerd. Met een gratis glaasje schnaps werden de plooien gladgestreken.
Na het ontbijt ging het richting Sächsische Schweiz in de buurt van Dresden. We startten bij een temperatuur van 22°. Hoe verder we naar het oosten reden hoe kouder het werd. De thermometer gaf op een gegeven moment zelfs 15° aan en dat is knap koud als je in je hemdje loopt. Onze geplande SOTA activatie hebben we vanwege de regen uitgesteld naar morgen. Voor het avondeten grepen we alweer naar de Duitse keuken. Vooraf werd keurig verteld dat er contant moest worden betaald. Daar heb ik maar een Schwarz bier op gedronken.
Inmiddels zijn we terug op de camping. Het is windstil en bij een temperatuur van 20° en het is prima uit te houden voor onze camper.
Vanmorgen zijn we vertrokken richting Friedrichshafen. Eerst naar de bakker om broodjes te kopen en rond de middag een SOTA stop op Baraque Fraiture ON/ON-010. Het was er gigantisch druk, waarschijnlijk had er een festival plaats gevonden. De frituur was helaas gesloten. Daarna was het nog een klein uurtje naar camping de Reenert/Fuusekaul in Heiderscheid Luxemburg. Vanwege de overvloedige regenval van de afgelopen weken hebben we een hoger gelegen plekje uitgezocht
