Vanmorgen werden we om vijf uur gewekt door een stevige regenbui, die gelukkig tegen zevenen weer voorbij was. Zodoende waren we al vroeg op pad richting Tsjechië. Anders dan vijf jaar geleden bleek de rit door Tsjechië heel vlot te gaan omdat geen wegwerkzaamheden waren. Net na de middag kwamen we aan bij het fantastische contest station OK5Z, waar de afgelopen vijf jaar ook het nodige gebeurd bleek te zijn. De antennes zijn flink gegroeid en er is een indrukwekkend beverage antenne netwerk aangelegd. Een deel van de deelnemers was al aanwezig en in de loop van de middag kwamen de meeste anderen zich melden. Om 18 uur werd de officiële opening verricht door Eva en daarna was het etenstijd. Onze eerste nacht onder de antennes beviel goed. Zelfs de douchezak werkte naar behoren.
De Säksische Schweiz, in het zuidoosten van Duitsland, is een prachtig en bosrijk gebied met veel rotsformaties. Vandaag hebben we lekker gewandeld naar twee bergtoppen. De Lilienstein (DM/SX-057) was de eerste, door het bos en daarna tussen de reusachtige rotsen door over de treden naar boven, voor ons weinig inspanning. De tweede, Papstein (DM/SX-045) ging helemaal met traptreden naar de top waar het eveneens zonnig weer was. Toen er aan het eind van de middag nog een plekje voor de camper gezocht moest worden kwamen we uiteindelijk terecht op een plek voor campers met de nodige sanitaire voorzieningen; een groot weiland aan een immens maisveld. Prima.
We zijn op weg naar het Zuiden van Tsjechië, waar een bijeenkomst van vrouwelijke zendamateurs is. Echtgenoten worden geduld en zijn er om hand en spandiensten te verrichten. Onze reis van ongeveer 1000 km gaat in etappes. Na een SOTA stop op de Schwarzenberg (DM/HE-075) werden we in Marburg gastvrij onthaald door Ulli DK4VW. Zijn huis heeft een aanbouw speciaal voor gasten. We genoten van de Gut Bürgerliche Küche in een restaurant dichtbij zijn huis. Door miscommunicatie tussen de bediening en de keuken duurde het nogal lang voordat ons eten werd geserveerd. Met een gratis glaasje schnaps werden de plooien gladgestreken.
Na het ontbijt ging het richting Sächsische Schweiz in de buurt van Dresden. We startten bij een temperatuur van 22°. Hoe verder we naar het oosten reden hoe kouder het werd. De thermometer gaf op een gegeven moment zelfs 15° aan en dat is knap koud als je in je hemdje loopt. Onze geplande SOTA activatie hebben we vanwege de regen uitgesteld naar morgen. Voor het avondeten grepen we alweer naar de Duitse keuken. Vooraf werd keurig verteld dat er contant moest worden betaald. Daar heb ik maar een Schwarz bier op gedronken.
Inmiddels zijn we terug op de camping. Het is windstil en bij een temperatuur van 20° en het is prima uit te houden voor onze camper.
Al sinds enkele jaren doe ik samen met een groep Belgen mee in de Islands on the Air contest. Omdat er in België geen eilanden zijn doen ze mee vanuit Nederland en ik doe mee omdat ik een korte Nederlandse roepnaam heb. We wilden, net als vorig jaar gebruik maken van het scouting gebouw in Stellendam. Helaas kregen we afgelopen dinsdag avond bericht dat het scoutinggebouw vanwege rioleringsproblemen niet kan worden gebruikt. Gelukkig had Jean-Jacques ON7EQ kennissen bij de visafslag in Stellendam en daar vonden we gastvrij onderdak voor het contestweekend. De eerste groep ging al op donderdag poolshoogte nemen en zelf ben ik op vrijdag die kant opgegaan. De twee spiderbeams (zie foto) staan inmiddels en ook is er een dipool voor 80 en 40 meter opgehangen. Morgen gaan we verder met de overige antennes.
Net als vorig jaar zijn we mossels gaan eten bij Zoet of Zout. Alles werd lekker weggespoeld met wat Sauvignon blanc.
Op zaterdagmorgen werd verder gegaan met de opbouw van de antennes en om 14 uur lokale tijd begon de wedstrijd. Het zenden liet ik over aan de Belgen omdat ik bezig moest met het bereiden van de bijna traditionele spaghettimaaltijd. Daarvoor stond een professionele keuken ter beschikking in het niet meer in gebruik zijnde bedrijfsrestaurant. De reacties op het eten waren positief.
Ondanks de (on)nodige technische problemen hadden we flink wat meer verbindingen dan vorig jaar en we zijn al plannen aan het maken voor 2025. Afbreken van zon’s conteststation gaat sneller dan opbouwen en rond 15.30 uur kon iedereen weer richting huis.
We waren eigenlijk van plan om nog een paar dagen in Zuid Duitsland en Liechtenstein te blijven. De weersvoorspellingen deden ons echter besluiten naar huis te gaan. Vanwege verwachte regen namen we niet de kortste route door Duitsland maar dezelfde route als op de heenweg met alweer een stop in Heiderscheid. Afgezien van enkele buitjes was het weer goed om te reizen. In Luxemburg steeg de temperatuur ineens van 17 naar 23 graden. We hebben weer lekker gegeten in het campingrestaurant met voor Margreet tagliatelle carbonara en voor mij (alweer) een lekkere paarden entrecôte. ’s Nachts was het lekker knus in onze camper met wat regen die zachtjes op het dak tikte. Vanmiddag rond 14 uur kwamen we aan in Ingen. Ham Radio 2024 zit er weer op.
Tijdens de DARC receptie werd een viertal amateurs door DARC-voorzitter Christian Entsfellner, DL3MBG in het zonnetje gezet als dank en erkenning voor hun jarenlange inspanningen in ITU en CEPT. Samen met Barry Lewis G4SJH, Dave Court EI3IO en Ole Garpestad LA2RR, kreeg ik de Goldenen Ehrennadel des DARC e.V. Het is uitzonderlijk dat deze hoge onderscheiding wordt verleend aan buitenlanders en we zijn apentrots.
Op dinsdag zijn we van Heiderscheid naar Friedrichshafen gereden, zo’n 475 km. We hebben de kortere route door Noordoost Frankrijk genomen.
Ondanks dat het pas dinsdag is staan er al flink wat kampeerders op de parkeerplaats bij de Messe van Friedrichshafen. We hebben ons geïnstalleerd vlak bij de caravan van Egbert en Else, die de omgeving al een paar dagen onveilig aan het maken zijn. Boven Zwitserland dreigt onweer, maar de we hielden het droog deze avond. Dat veranderde in de nacht. Onweer is hier niet alleen hoorbaar, maar ook voelbaar. Onze camper is nog steeds waterdicht.
Vanmorgen zijn we vertrokken richting Friedrichshafen. Eerst naar de bakker om broodjes te kopen en rond de middag een SOTA stop op Baraque Fraiture ON/ON-010. Het was er gigantisch druk, waarschijnlijk had er een festival plaats gevonden. De frituur was helaas gesloten. Daarna was het nog een klein uurtje naar camping de Reenert/Fuusekaul in Heiderscheid Luxemburg. Vanwege de overvloedige regenval van de afgelopen weken hebben we een hoger gelegen plekje uitgezocht
Vlak bij onze camping is een SOTA summit, de Kullaberg (SM/SE-001). Nadat we ingepakt hadden reden we naar de parkeerplaats op slechts 1200 meter van de top. Er zat een heel venijnig stukje in onze klim. Boven op de top kon ik vanaf een soort preekgestoelte mijn verbindingen maken.
Vervolgens reden we circa 350 kilometer richting Stockholm over rustige snelwegen zoals je die je 30 jaar geleden in Nederland ook nog had. Onderweg zag je bossen en rotsen en de temperatuur van 27-29 graden was heel aangenaam. Onderweg hadden we één korte maar hevige regenbui.
We kamperen aan de Oostzee net ten Zuiden van Stockholm op het Jogersö Eco Camp, dat ik nog kende van vijf jaar geleden. Mijn iPhone doet het ook weer. Na advies te hebben ingewonnen bij Chris heb ik de laadpoort nog een keer grondig schoongepoetst en dat hielp.
Vanmorgen na het ontbijt zijn we richting Italiaans vasteland vertrokken vanuit de haven van Olbia. Het waaide behoorlijk, vooral in de opening tussen Sardinië en Corsica ging het tekeer met windkracht 8 tot 9. Margreet had uit voorzorg een reistabletjes ingenomen en dat hielp voldoende. In de luwte van Corsica waren er nauwelijks schuimstrepen te zien, maar toen we Corsica voorbij waren begon het weer te waaien. Dus een tweede pilletje voor Margreet. Net als op de heenweg trakteerden we onszelf op een uitgebreide lunch. In het restaurant werd ons een tafeltje geadviseerd met uitzicht naar achteren. Ze zeiden het niet, maar het had met de harde wind te maken. De veerboot is groot en ligt heel stabiel in het water. Het eten bleef keurig liggen op ons bord. Het is op de dagboot erg rustig. Er zijn maar 70 passagiers, terwijl er op de nachtboot wel 900 waren. Bij aankomst zagen we dat er de nodige voorzorgsmaatregelen waren genomen om de auto’s op het dek te houden.
We hebben overnacht op dezelfde camping als op de heenweg. Nu was het campingstaurant wèl geopend. Ze hebben verrukkelijke pizza’s en een heel enthousiaste bediening.
De volgende morgen gingen het verder richting huis met een tussenstop in Thalwil (alweer). Het weer Noord van de Alpen was totaal anders dan aan de Italiaanse kant. Toen we de Gotthardtunnel uitkwamen was de wereld ineens wit. Op donderdag deden we het laatste stuk naar Ingen. Ook nu was er nog wat sneeuw. Gelukkig was het in Duitsland helemaal droog.
In Nederland aangekomen ging onze Navara over de 300.000 km. Ruim voor Italiaanse etenstijd zaten we aan het avondeten.
In iets meer dan een week tijd hebben we ruim 2800 km gereden en 600 km gevaren. We zijn zo mooi in vakantiemodus gekomen.
