Vandaag hebben we twee toppen in de omgeving van onze camping beklommen. De eerste was een hele makkelijke vlakbij het dorpje Vachères. Het enige moeilijke was om met onze auto het dorpje door te komen en daarbij tegenliggers te ontwijken. Margreet vond het niet leuk en ik vond het juist wèl leuk. SOTA top F/AM-615 (Sommet de Vachères) ligt op 870 meter hoogte en kan zelfs met de auto worden bereikt. Wij hebben ervoor gekozen het laatste stuk te lopen. Onze tweede top was F/AM-823 (La Colle) 779 m hoog, een twee kilometer lange wandeling. Ons avondeten hebben we vandaag zelf bereid: een lekkere pilaf van de kiprestjes van gisteren.

Eigenlijk waren we het niet van plan. Toch hebben we nog een top beklommen, de Pico Chao dos Terreiros (SOTA CT3/MI-008), 1436 meter hoog, met start op 1225 meter en goed voor 4 punten. Het was een wandeling van een kleine drie kilometer heen en ook weer drie terug door een zwart geblakerd landschap. In augustus waren er hele grote bosbranden op het eiland en de gevolgen zijn nog steeds goed te zien. Ook Margreet nam de microfoon ter hand en kon weer wat SOTA puntjes bijschrijven. Na terugkomst gingen we boodschappen doen en maakten we een tochtje langs de kust waar we in Ponta Delgada (op Madeira en niet op de Azoren) een stop maakten bij het surfstrand. Morgen komt er een eind aan ons verblijf op Granny’s farm.

Vanmorgen hebben we Santana verlaten en zijn via de Zuidkust weer naar het Noorden gereden. Volgens de reisgids hoort een bezoek aan Câmara de Lobos erbij, niet in de laatste plaats omdat 75 jaar geleden Winston Churchill zijn vakantie daar heeft doorgebracht. Inderdaad de rotskust ziet er spectaculair uit.

We namen ook snel een kijkje in de kerk om vervolgens bij de haven te genieten van een kopje koffie met voor Margreet een pastel de nata, een custard-taartje.

Onze SOTA stop was op Pico Ruivo do Paul (SOTA CT3/MI-006) en daarna ging het richting Sāo Vicente waar we een bungalowtje hebben gehuurd op Granny’s farm. Als welkomstdrankje kregen we een verrukkelijk glaasje Madeira. Vandaag zijn we niet uit eten gegaan, maar hebben in ons keukentje zelf de maaltijd bereid.

Vanmorgen zijn we naar de Pico do Arieiro (SOTA CT3/MI-004) gereden, een hele makkelijke 8 punts SOTA summit. Het was de eerste keer dat ik vanaf Madeira in de lucht was, zodat ik weer eens een nieuwe DXCC entity aan mijn score kon toevoegen.

We waren al voor de lunch terug en na een wandeling van ongeveer drie kilometer genoten we in het centrum van Funchal bij een temperatuur van 20C van een glaasje wijn en een lekker stukje vis met friet. In het centrum en ook in de de haven heerst een gezellige drukte.

Nog even een foto van Margreet aan het hotel-zwembad

We gaan voor een week naar Madeira voor de broodnodige vitamine D, om wat SOTA te doen en om Margreet’s verjaardag te vieren. Transavia heeft rechtstreekse vluchten naar Funchal en als je een beetje zoekt zelfs op fatsoenlijke tijden. We hebben onze auto in Hillegom gestald en we zijn door Chris naar de luchthaven Schiphol gebracht. 

Tijdens het boarden bleek dat ons vliegtuig kleine mankementen had en dat was besloten een reserve vliegtuig in te zetten. Dat had tot gevolg dat we een uur later vertrokken dan gepland. De uiteindelijke schade viel mee en we kwamen slechts twintig minuten later aan dan gepland. Aan boord van het vliegtuig zijn veel reizigers van onze leeftijd en de bemanning is heel gezellig. Op een korte turbulentie na, waarbij de rode wijn over Margreet spatte, was het een rustige vlucht.

Ondanks de vliegtuigwissel rolden onze koffers van de band en gingen we naar Herz voor onze huurauto. Omdat ik zo’n twintig jaar geleden Gold Member was geworden kregen we een grotere auto. Margreet betwijfelt of dat op smalle bergweggetjes handig is.

De boordcomputer van onze auto stond ingesteld in het Pools en daar begrepen we helemaal niks van. Met hulp van de verhuurder werd de zaak ingesteld op Nederlands.

Na een kort ritje kwamen we aan in ons hotel Vila Baleira Funchal, waar een jong meisje in haar eentje het hotel bestiert. Zowel in het hotel als op straat heerst een gezellige sfeer, waarschijnlijk door een voetbalwedstrijd van de plaatselijke favoriet. We hebben een hele grote kamer. Net buiten het hotel is een ruime keus aan restaurantjes. Margreet deed zich tegoed aan een lasagne in broodkorst en ik nam octopus die zwom in de olijfolie. De temperatuur is heerlijk, ruim boven 20C overdag en 16C in de avond. Jassen zijn niet nodig.

Vandaag beklommen we met Andreas HB9JOE, een andere summit en wel Děvín (OK/JM-013), die vlak tegen de Oostenrijkse grens lag. De beklimming was eenvoudig met tijdens het eerste deel een mooi zicht op kasteel Děvičky. Een tweede summit zat er, met oog op het diner van vanavond, niet in.

Na enkele dagen “afzien” op het conteststation kozen we voor onze laatste nacht in Tsjechië voor meer comfort in hotel Valeč, waar ons galadiner werd gehouden.

Tijdens het diner had ik de gelegenheid om namens de Yasme Foundation het Excellence Award dat was toegekend aan Raisa R1BIG te overhandigen. Ze was er bijzonder blij mee.

Verder werd er een presentatie gehouden over de DX-peditie naar Liberia en werden er kleine maar fijne cadeautjes uitgewisseld.