UNECSO WHS

Het hotel is erg groot met meerdere plekken waar je kunt zitten met prachtig uitzicht als het regent. Je kunt er lekker lezen, je mobiel opschonen e.d. met een muziekje op de achtergrond en radioamateurs die je vriendelijk toeknikken. Ik mag Kroaten wel, ze zijn gastvrij, groot, sportief, aardig, houden van een borreltje en iedereen kent Hans van zijn voorzitterschap. Ze zijn ook blij om elkaar weer te ontmoeten. Zojuist een praatje gemaakt met Laila HZ1HZ, een Saoedische prinses (of zo), een heel aardige vrouw. Inmiddels schijnt hier de zon. En de meeuwen doen tikkertje in het zwembad.

Voor de lunch gingen we weer naar het stadje, waar we deze keer in een smal steegje gingen lunchen. Hans nam hetzelfde als gisteren en ik een omelet. Uiteraard dronken we er een lekker glaasje wijn bij.

En toen won ik ook nog een prijs bij de loterij, ik voelde het al aankomen en had mijn tas op de grond gezet. Maar liefst een groene Polo en een donkerblauw Jack, alletwee zijn ze te groot maar passen Hans precies. De pubquiz was heel spannend. Twee deelnemers hadden hetzelfde aantal goede antwoorden en wat er ook gevraagd werd, het bleef een gelijk spel. Hans heeft ze geholpen: Toevallig was Dragan 4O4A jarig en op Hans’ vraag hoe oud Dragan was geworden moesten ze alle twee gokken. Florian OE3FTA ging aan de haal met de hoofdprijs: een gratis verblijf tijdens de 4e ICC.

Na het uitstekende ontbijt schijnt de zon en ik maak een wandeling langs de golf van Venetië. Er staat veel wind en de golven spatten flink omhoog. Met zwarte wolken en een azuurblauwe zee vormt dat een prachtig plaatje. Om 11.30 uur kregen we ons tweede welkomstdrankje van de conferentie en heb ik de gelegenheid om gezellig wat te praten met enkele vrouwelijke zendamateurs. Na het uitstekende ontbijt schijnt de zon en terwijl Hans naar presentaties luistert, loop ik langs de golf van Venetië. Er is veel wind en de golven spatten flink omhoog, wel mooi zo met zwarte wolken en azuurblauwe zee. Daarna lopen Hans en ik langs het water naar Poreč op zo’n 3.5 km van ons hotel. Net voordat het begon te regenen vonden we een plekje op een overdekt terras waar we de lunch gebruikten. Hans nam ligne met blitva (octopusjes met snijbiet en aardappelen) en ik nam spaghetti carbonara. Helaas hielden we het op de terugweg niet droog. De tijd vliegt en voor we het wisten zaten we alweer aan het diner.