Afgelopen vrijdag zijn we niet naar de sauna gegaan. Vandaag hebben hebben we dat ingehaald en nog gratis ook. Op het terrein van Zon en Leven in Ravenswaaij hadden ze open dag. Het was prima fietsweer en het was maar 13 kilometer van ons huis. We werden welkom geheten met een kopje koffie en gevulde koek. Na een uitgebreide rondleiding was de sauna voldoende warm gestookt om de eerste zweters te ontvangen. Afkoelen kon in de prachtige zwemvijver. Zowel in als buiten de sauna waren er allemaal aardige mensen waarmee we heel gezellig hebben gekletst.
Vandaag zijn we 45 jaar getrouwd en net als toen is het vrijdag de dertiende. Eigenlijk zouden we niet thuis zijn en daarom hebben we, afgezien van hele lieve felicitaties, deze mijlpaal met zijn tweetjes gevierd. Omdat het thuis al warm genoeg is, zijn we niet naar de sauna gegaan en hebben ons een van Margeet’s favorieten “Bonne Femme” goed laten smaken. Waarschijnlijk gaan we de volgende 45 niet halen. Toch zijn we van plan om nog een flink aantal jaren bij elkaar te blijven.
Als de route naar huis slechts 530 kilometer is, dan is de keus snel gemaakt: Naar huis zonder tussenstop. Onze route voerde ons langs Reims, Charleroi, Brussel, Antwerpen en Breda. Het is fijn weer thuis te zijn. Ons grasveld dat twee weken geleden nog bruin was, is inmiddels weer groen.
Vandaag zijn we een kleine 500 kilometer naar het Noorden gereden en terecht gekomen in Troyes (niet te verwarren met het paard van Troje). Franck de man van de camping receptie is een wat zonderling figuur. Toch konden we ook zonder zijn gebruiksaanwijzing te hoeven lezen het prima met hem vinden. De camping heeft ruime veldjes voor passanten zoals wij, een fijn zwembad en zelfs een restaurant waar pizza wordt geserveerd. Campings waar ze Chablis serveren kom je niet overal tegen. We hebben onszelf verwend met een hele fles. Als je een fooi in het spaarvarkentje stopt knort de bardame zelfs voor je.
We zijn twee nachtjes gebleven bij Monique en Yvan. De ronddeling door de oude boerderij, die al enkele generaties in bezit is van Yvan’s familie, was heel leuk: dikke muren, spinnenwebben, uilen-nesten en lekker koele ruimtes. Verder hebben we geprobeerd de grasmaaier weer aan de praat te krijgen. Na een heleboel startpogingen maait ie een beetje en dat is al heel wat met het lange gras. Yvan heeft weer hoop dat het zonder al te veel kosten goed gaat komen. Na het eten deden we nog een 4,5 km lange wandeling door Yvan’s landerijen.
Gisteren zijn we weer naar de Morvan gereden. Op la Gagère kregen we een plekje met uitzicht over het dal. De afgelopen nacht heeft het flink geregend en vanmorgen was de temperatuur slechts 13 graden. Gelukkig werd het in de loop van de dag wat warmer. We zijn vandaag ongeveer 300 kilometer naar het West Zuidwesten gereden. Onderweg vonden we een leuke SOTA summit Toulx-Sainte-Croix (F/MC-175). Op het granieten platform bevindt zich een toren en is er een seismisch waarnemingscentrum. Vlakbij zijn er een kerkje en een kapel die stammen uit de 11e tot 14e eeuw. In het kapelletje bevinden zich sarcofagen. Over de geschiedenis zijn de meningen wat verdeeld. Wikipedia geeft in ieder geval geen eensluidend antwoord. zie https://fr.wikipedia.org/wiki/Toulx-Sainte-Croix. Net na drieën kwamen we aan bij Monique en Yvan in Lauzelle. Mooi op tijd voor een glaasje wijn op hun zonnige terras. Het streeklekkernij, de aardappeltaart zowel met als zonder vlees verkrijgbaar, smaakte heel goed.
Vandaag hebben we twee toppen in de omgeving van onze camping beklommen. De eerste was een hele makkelijke vlakbij het dorpje Vachères. Het enige moeilijke was om met onze auto het dorpje door te komen en daarbij tegenliggers te ontwijken. Margreet vond het niet leuk en ik vond het juist wèl leuk. SOTA top F/AM-615 (Sommet de Vachères) ligt op 870 meter hoogte en kan zelfs met de auto worden bereikt. Wij hebben ervoor gekozen het laatste stuk te lopen. Onze tweede top was F/AM-823 (La Colle) 779 m hoog, een twee kilometer lange wandeling. Ons avondeten hebben we vandaag zelf bereid: een lekkere pilaf van de kiprestjes van gisteren.
We hebben Antibes, Sophia-Antipolis en Juan les Pins verlaten en zijn weer met de camper op weg. Het was ongeveer twee en een half uur rijden naar onze bestemming Le Vallon de Oiseaux, een fijne gemoedelijke camping. De receptie is gesloten tussen 13 en 16 uur en je kunt gewoon wachten in/bij het zwembad en vast de camping gaan verkennen. Na de siesta werden we met een golfkarretje rondgereden en konden we een plekje uitzoeken. Het avondeten hadden we gisteren al besteld, een geroosterd kippetje met friet. Margreet vind het bed in camper veel lekkerder en knusser dan een hotelbed.
Op de woensdag van een CEPT vergadering is er vaak een uitje met diner. Zo ook bij deze WGFM vergadering. Wij begonnen met een rondleiding in de oude stad van Antibes met aansluitend eten bij EPI Beach, een restaurant op het strand van Juan les Pins. Sommigen waagden zich zelfs aan pootje baden in de Middellandse zee. Na afloop hoefden wij niet terug met de bus. Ons hotel bevindt zich op slechts 600 meter lopen van het strand.
Wij zitten op de hoogste verdieping boven de trap.
We zijn gaan eten in hetzelfde restaurantje als gisteren. Voor Margreet een zalm-hamburger en voor mij een duo-visschotel met roodbaars en zalm. Voor ons beiden was er een lekker glaasje witte wijn.