Eigenlijk waren we het niet van plan. Toch hebben we nog een top beklommen, de Pico Chao dos Terreiros (SOTA CT3/MI-008), 1436 meter hoog, met start op 1225 meter en goed voor 4 punten. Het was een wandeling van een kleine drie kilometer heen en ook weer drie terug door een zwart geblakerd landschap. In augustus waren er hele grote bosbranden op het eiland en de gevolgen zijn nog steeds goed te zien. Ook Margreet nam de microfoon ter hand en kon weer wat SOTA puntjes bijschrijven. Na terugkomst gingen we boodschappen doen en maakten we een tochtje langs de kust waar we in Ponta Delgada (op Madeira en niet op de Azoren) een stop maakten bij het surfstrand. Morgen komt er een eind aan ons verblijf op Granny’s farm.
Vandaag viert Margreet haar 68e verjaardag. De dag begon met uitslapen, één van haar favoriete bezigheden. Na het ontbijt (Margreet) en lunch (voor mij) maakten we een korte wandeling langs een van de vele levadas. Deze PR16 loopt helemaal vlak en begint op loopafstand van Granny’s farm waar we verblijven. We hadden alleen geen rekening gehouden met een klim van 200 meter naar het begin van de PR16. Op Madeira moet je drie Euro betalen om een wandeling te mogen doen. Hiervan worden onderhoudskosten betaald. Vandaag hebben we met hulp van andere wandelaars online ingecheckt en betaald. Het zelf eten koken is goed bevallen en Margreet wil niet uit eten op haar verjaardag. Bij de lokale supermarkt hadden ze genoeg ingrediënten voor een lekker verjaardagsdiner.
Vanmorgen hebben we Santana verlaten en zijn via de Zuidkust weer naar het Noorden gereden. Volgens de reisgids hoort een bezoek aan Câmara de Lobos erbij, niet in de laatste plaats omdat 75 jaar geleden Winston Churchill zijn vakantie daar heeft doorgebracht. Inderdaad de rotskust ziet er spectaculair uit.
We namen ook snel een kijkje in de kerk om vervolgens bij de haven te genieten van een kopje koffie met voor Margreet een pastel de nata, een custard-taartje.
Onze SOTA stop was op Pico Ruivo do Paul (SOTA CT3/MI-006) en daarna ging het richting Sāo Vicente waar we een bungalowtje hebben gehuurd op Granny’s farm. Als welkomstdrankje kregen we een verrukkelijk glaasje Madeira. Vandaag zijn we niet uit eten gegaan, maar hebben in ons keukentje zelf de maaltijd bereid.
Na het wandelgeweld van gisteren hebben we ons rustig gehouden en zijn het plaatsje Santana gaan verkennen. Nog meer stro-gedekte huisjes, een kijkje bij de gondeltjes naar een strandje, uitzicht op watervallen en natuurlijk een lunch. In de middag lekker chillen en ‘s-avonds eten in hetzelfde restaurantje als gisteren.
Vanmorgen zijn we naar het Noorden van het eiland gereden. We parkeerden onze auto op een grote gratis parkeerplaats Achada Do Teixeira. Van daar uit wandelden we over een verhard pad naar het hoogste punt van Madeira de Pico Ruivo de Santana (SOTA CT3/MI-001). De net geen drie kilometer lange klim duurde ongeveer een uur. We konden toch merken dat we al een tijdje geen bergwandelingen hadden gedaan.
Boven op de top stond een stevige wind. Mijn antennemast zakte een paar keer in, zodat niet alle verbindingen even vlot verliepen.
Een meter of 80 onder de top is een kleine snackbar. Voor de afdaling namen we daar een lekker kopje Portugese espresso.
Toen we weer terug waren op de parkeerplaats was het tijd voor een stevige lunch met een glaasje wijn. Margreet had een lekkere omelet. Helaas was mijn varkenskarbonade niet wat ik ervan had verwacht. De gastheer bracht mijn eten niet in rekening.
In het dorpje Santana gingen we kijken bij de traditionele rietgedekte houten huisjes. We hadden de auto in een parkeergarage gezet. Het vinden van de betaalautomaat viel niet mee en voor het volgen van de betaalinstructies in het Portugees hebben we hulp van de lokale bevolking ingeroepen.
Een andere toeristische trekpleister is de Laurisilva, een oerbos van Laurierbomen dat op de UNESCO lijst staat. Vlakbij een forellenkwekerij, die we niet hebben bezocht, maakten we een korte wandeling naar een uitzichtspunt. Daarna was het tijd om ons verblijf voor de komende twee nachten op te zoeken. In de tuin van onze B&B Casa da Tia Clementina staan twee masten met amateur antennes. De Rhein Ruhr DX Association heeft hier een conteststation CR3W opgebouwd. Dat geeft een mooi plaatje.
Na al dat gewandel was het tijd voor een vroege avondmaaltijd in het dorpje.
Vanmorgen zijn we naar de Pico do Arieiro (SOTA CT3/MI-004) gereden, een hele makkelijke 8 punts SOTA summit. Het was de eerste keer dat ik vanaf Madeira in de lucht was, zodat ik weer eens een nieuwe DXCC entity aan mijn score kon toevoegen.
een antieke cruiseboot
We waren al voor de lunch terug en na een wandeling van ongeveer drie kilometer genoten we in het centrum van Funchal bij een temperatuur van 20C van een glaasje wijn en een lekker stukje vis met friet. In het centrum en ook in de de haven heerst een gezellige drukte.
Nog even een foto van Margreet aan het hotel-zwembad
We gaan voor een week naar Madeira voor de broodnodige vitamine D, om wat SOTA te doen en om Margreet’s verjaardag te vieren. Transavia heeft rechtstreekse vluchten naar Funchal en als je een beetje zoekt zelfs op fatsoenlijke tijden. We hebben onze auto in Hillegom gestald en we zijn door Chris naar de luchthaven Schiphol gebracht.
Tijdens het boarden bleek dat ons vliegtuig kleine mankementen had en dat was besloten een reserve vliegtuig in te zetten. Dat had tot gevolg dat we een uur later vertrokken dan gepland. De uiteindelijke schade viel mee en we kwamen slechts twintig minuten later aan dan gepland. Aan boord van het vliegtuig zijn veel reizigers van onze leeftijd en de bemanning is heel gezellig. Op een korte turbulentie na, waarbij de rode wijn over Margreet spatte, was het een rustige vlucht.
Ondanks de vliegtuigwissel rolden onze koffers van de band en gingen we naar Herz voor onze huurauto. Omdat ik zo’n twintig jaar geleden Gold Member was geworden kregen we een grotere auto. Margreet betwijfelt of dat op smalle bergweggetjes handig is.
De boordcomputer van onze auto stond ingesteld in het Pools en daar begrepen we helemaal niks van. Met hulp van de verhuurder werd de zaak ingesteld op Nederlands.
Na een kort ritje kwamen we aan in ons hotel Vila Baleira Funchal, waar een jong meisje in haar eentje het hotel bestiert. Zowel in het hotel als op straat heerst een gezellige sfeer, waarschijnlijk door een voetbalwedstrijd van de plaatselijke favoriet. We hebben een hele grote kamer. Net buiten het hotel is een ruime keus aan restaurantjes. Margreet deed zich tegoed aan een lasagne in broodkorst en ik nam octopus die zwom in de olijfolie. De temperatuur is heerlijk, ruim boven 20C overdag en 16C in de avond. Jassen zijn niet nodig.
In de winter zijn er geen bloemencorso’s en fruitcorso’s. Betuwse truckers en agrariërs hebben daar iets op gevonden. Op derde kerstdag is er een lampjesoptocht. Met lichtjes versierde vrachtauto’s en tractoren rijden luid toeterend van Kesteren naar Maurik en doen daarbij alle tussengelegen dorpjes aan. Wij hadden, net als de meeste dorpsbewoners overigens, onze après ski kleding aangetrokken en liepen de optocht tegemoet. Bij het plaatselijke tankstation vonden we een mooi plekje om de stoet van maar liefst 300 voertuigen voorbij te zien komen. Pas na een uur waren ze allemaal voorbij. Daarna zijn we snel naar huis gegaan en warmen ons nu op met een glaasje gloeiwijn.
De laatste tijd is er weinig te lezen op ons blog. Toch komen we af en toe buiten de deur en hebben drie dagen “opgepast” op Goreng, de kat van Chris en Rianne. Jammer dat het geen strandweer was. Margreet is gaan winkelen in Haarlem. Dat ik niet meeging was voor ons beiden heel fijn. We beginnen onze vaste eetadresjes te krijgen in Hillegom. Een Italiaan en een Turk zijn onze favorieten.
