Het verbouwen van prei was geen succes. We hebben de zielige plantjes maar laten staan en deze zomer werden we verrast door prachtige grote bollen die maanden goed blijven. Het grootste deel staat nog in de tuin en heeft daar een grote aantrekkingskracht op hommels en bijen
Vanavond was er bestuursvergadering van de Stichting Veteranen Buren. Mijn buurtgenoot Leo en ik zijn aan het bestuur gelieerd als activiteitencommissie. Leo wilde in stijl naar de vergadering met zijn ééntonner. Deze DAF YA-126 had niet de originele benzinemotor onder de kap maar een luidruchtige 6 liter diesel. We hadden heel wat bekijks onderweg.
Gisteren heb ik het ergste vuil uit het zwembad geschept en het vervolgens laten vollopen met schoon grondwater. Dat duurde een kleine twaalf uur. Het vuil dat nog op de bodem lag liet zich heel makkelijk uit het zwembad hevelen. Dat ik deze methode niet eerder heb gevolgd!. Inmiddels is de temperatuur van het water gestegen naar 18 graden, voor mij de minimum temperatuur. De eerste plons is een feit.
Vanmorgen om kwart voor negen zijn we aan deel één van onze terugreis begonnen. Vanwege een lege accu hadden we starthulp nodig. Het probleem heeft zich gelukkig niet herhaald. We hebben een stukje door Frankrijk gereden en onze ervaringen op de tolweg willen we jullie niet onthouden.
We hebben niet zo’n handig kastje waarmee je overal kan doorrijden. Wij moeten een kaartje trekken. Het komt regelmatig voor dat het kaartje in eerste instantie onvindbaar is. Je moet het dan anderhalve meter hoger uit de automaat halen.
Over hoogte gesproken: Net op tijd zag ik dat bij de linker tolpoortjes de maximale hoogte twee meter was. Een andere Nederlandse auto met dakkoffer had dat niet in de gaten. Voor toeschouwers die er pal achter stonden was het ergernis. Voor ons was het vooral hilariteit.
bij de auto voor ons ging het trouwens ook niet goed. De bestuurster had haar kaartje laten vallen en moest dat eerst op de vloer van de auto zoeken. De chaos werd compleet toen ze haar bankpas liet vallen en de auto uit moest om het pasje te zoeken.
Betalen met de Applewatch gaat ook niet vlekkeloos. Dat zal volgend jaar vast beter gaan.
Net na tweeën kwamen we aan in Heiderscheid. Eerst een lekker biertje genomen en daarna de camper geïnstalleerd.
Naschrift op maandag: Inmiddels zijn we veilig thuis aangekomen, na een rit van iets minder dan vier uur. Het gras ziet er verdord uit. Voordeel daarvan is, dat er niet gemaaid hoeft te worden.
Vrijdag overdag is altijd een heel leuk deel van de Ham Radio in Friedrichshafen. Je komt allerlei oude en minder oude kennissen tegen en het is goed te horen hoe zij het afgelopen jaar zijn gevaren.
Op vrijdagavond was het gecombineerde EUDXF-GDXF diner (European DX Foundation en German DX Foundation) met 50 deelnemers in Asia World bij het vliegveld van Friedrichshafen. Oosters eten volgens het all you can eat en drink principe is een aanrader. Na ons diner zijn we naar het centrum van Friedrichshafen gefietst, om daar in het Seehotel het staartje van de DARC receptie mee te maken. Daar waren vooral mensen die we in april ook al in Parijs hadden ontmoet. We hebben ons niet gewaagd aan een tweede maaltijd en het rustig gehouden met een paar glaasjes wijn, zodat we ook nog terug konden fietsen naar de camping.
Op zaterdagavond stond er een etentje in Hotel Knoblauch op het programma. Tomasz SP5CCC had ons en twee van zijn vrienden uitgenodigd. Uiteraard kwam het aandeel van de Poolse troepen bij de bevrijding van het Zuiden van Nederland, uitgebreid aan de orde. Terug op de camping was het nog te warm om te gaan slapen. Tijdens het doortochten van de camper hebben we de buren geholpen de drankvoorraad wat kleiner te maken.
Het was maar 200 kilometer naar Friedrichshafen. Net na de middag kwamen we daar aan en we hadden ruim tijd om inkopen te doen. Er stonden al flink wat campers en caravans op de parkeerplaats bij de Messe en wij vonden een plekje rechts van de ingang. Avondeten hadden we bij de Griek aan de oever van Bodensee. Voor mij gemende zeebeesten en voor Margreet een gyros schotel. Het was behoorlijk warm die avond. Verkoeling kwam er pas in de vroege ochtend toen een niet voorspelde onweersbui ons wekte. Ik was niet de enige die om vier uur ’s morgens zijn luifel veilig moest stellen.
Vandaag doen we het rustig aan en blijven we op onze camping. Wèl maakten we een kort fietstochtje naar de supermarkt in Réguisheim. Onderweg zagen we achter een tractor die het gras aan het maaien was zeker 40 ooievaars. Het was een mooi gezicht. De landing van een ooievaar lijkt op die van een parachutist.
We vertrokken uit Heiderscheid met een regenbuitje en 17 graden. Langzaam verdween de bewolking en de temperatuur steeg tot een graad of 27.
We hadden al eerder geprobeerd Colmar te bezichtigen. Pas bij deze derde poging is dat gelukt. Ze hebben hier speciale parkeerplaatsen voor campers, ook voor die van ons, want de normale parkeerhoogte is twee meter. Het historisch centrum is prachtig.
Inmiddels zitten we op een camping tussen Colmar en Mulhouse. Wifi is er niet en voor het eerst heb ik echt profijt van mijn Starlink installatie.
Na een relaxte ochtend inpakken, relaxt voor het eerst in 45 jaar huwelijk, vertrokken we ruim voor de geplande tijd richting Heiderscheid in Luxemburg. Het is warm onderweg en het display van de auto toont een temperatuur van 35 graden. Wat fijn dat er airco is! Heiderscheid ligt op 500 meter hoogte en daar is het met 30 graden net iets koeler. We eten op het terras van het restaurant van de Fuusekaul. Voor Margreet een omelet en voor mij een vreselijk grote schnitzel. Morgen is er een nationale feestdag, waarbij de verjaardag van de Luxemburgse Groothertog word gevierd.
Albert’s mast die ingeschoven vier meter lang is verdient het om “fatsoenlijk” te worden vervoerd naar zijn nieuwe huis. Dat betekent op een aanhanger die lang genoeg is. Toevallig kan Ben, via zijn schoonvader daarover beschikken. Alhoewel de kar rammelt als een skelet, is de mast veilig op zijn bestemming aangekomen.
