familie

Gorinchem

Ben en Pauline hadden ons (Margreet, Chris, Rianne en ik) uitgenodigd om te komen eten. Zo konden we de net verbouwde keuken nog bewonderen voordat Ben en Pauline gaan verhuizen.

Voor Margreet en mij was dat een ideale gelegenheid om na te gaan of de camper helemaal klaar is voor de zomer. Tegen vieren arriveerden we bij camperplaats de Punt, onderdeel van de jachthaven in Gorinchem. Van daaruit was het 17 minuten lopen naar Ben en Pauline.

De kip curry die Ben had bereid smaakte perfect. We hoefden ons geen zorgen te maken wie er moest rijden, want ons bed bevond zich op loopafstand. Ook de jongelui hadden na het eten behoefte aan een avondwandeling, zodat we onze avond eindigden in de kantine van de watersportvereniging.

Met een vooruitziende blik hadden we het winterdekbed meegenomen en de nachtelijke temperaturen konden ons niet deren. Op onze Ford Ranger staat de camper 20 centimeter hoger dan voorheen op de Nissan Navara. Van de week moet er een hoger trapje worden besteld.

Vandaag ben ik 69 jaar geworden. Ben was al vroeg present om mij te helpen met de camper, die na de winterstop, nu op een andere auto moest worden bevestigd. Ik had al bevestigingsogen laten maken en styrodur platen gekocht om de boel 8 cm op te hogen. De scharnieren van de achterklep had ik laten modificeren zodat de klep op simpele wijze worden verwijderd. De achterbak van de Ford Ranger is iets smaller dan die van de Navara en achteruit onder de wildcat rijden was precisiewerk. Voordeel van de nieuwe auto met anderhalf cabine is dat de camper maar een heel klein stukje oversteekt. Dat geeft een veel stabielere wegligging.

Toen we klaar waren kwamen Chris en Rianne ons werk bewonderen en konden we aan het volgende deel van het verjaarsprogramma beginnen: Asperges eten met biefstuk van de barbecue. Deze keer geen ham erbij, maar wel botersaus en gepofte nieuwe aardappelen. Heerlijk!

Katoppas

De laatste tijd is er weinig te lezen op ons blog. Toch komen we af en toe buiten de deur en hebben drie dagen “opgepast” op Goreng, de kat van Chris en Rianne. Jammer dat het geen strandweer was. Margreet is gaan winkelen in Haarlem. Dat ik niet meeging was voor ons beiden heel fijn. We beginnen onze vaste eetadresjes te krijgen in Hillegom. Een Italiaan en een Turk zijn onze favorieten.

Vandaag hadden we een sportief dagje met Hans, Andreas, Alina,  Merzuke en ik. Op een uurtje rijden vanaf OK5Z onze camping beklommen we top Babí lom (OK/JM-011. We hadden er erg veel zin in, de stemming was goed en het is een gezellige dag geworden. Naar de top was het een half uurtje lopen. Ik had maandag op het zendstation een antenne voor SOTA gemaakt en het opzetten was niet moeilijk. Hij functioneerde ook prima. We hadden snel een aantal verbindingen gedaan en vooral Merzuke, onze Turkse jonge radioamateur wist als een razende veel verbindingen te maken, top!  Na anderhalf uur kozen we ervoor nog een route langs en over mooie rotspartijen te maken onder leiding van Alena OK2APY, een Tsjechische zendamateur. Het was inspannend maar goed te doen voor ons. En… ik heb weer 2 punten op mijn score op de Nederlandse SOTA ranglijst. Bovenop zo’n rots kwam nog een leuk telefoontje van Ben en Pauline waar we heel erg blij van werden en waarop Hans en ik nu een toast nemen. Proost!

Betuwse fruitrally

Vanmorgen zijn we naar Tiel gefietst om te kijken naar de auto’s die deel namen aan de Betuwse fruit rally. Eric, de vader van Pauline, was een van de deelnemers met zijn Aston Martin DB6, een schitterende olijfgroene GT, met onder de motorkap een 4 liter zescilinder lijn motor. Eric werd vergezeld door Ben en Derk die zich een ritje in deze prachtige auto niet lieten ontgaan.

Poespas

We zijn een paar dagen in Hillegom geweest om op de poes van Chris en Rianne te passen. Op woensdag zijn we door de bollenvelden, althans wat daar nog van over was, gaan fietsen. Het leverde een flink aantal kleurrijke plaatjes op. Hierboven is het huis van Chris en Rianne onzichtbaar aan de horizon. Eten deden we bij Massy, een van de vele Turkse eettentjes in Hillegom.

Het schitterende weer van woensdag werd overtroffen door dat van donderdag en we besloten naar het strand bij Langevelderslag te gaan. Er waren zelfs dappere mensen die de zee in durfden. Thuis gekomen moesten we eerst het fijne strandzand, vastgeplakt door zonnebrandolie, afboenen. ‘s Avonds gingen we eten bij Da Fratello, een Italiaans restaurant. Toen we binnen kwamen was het nog vrij rustig, maar in een mum van tijd zat het restaurant bijna vol. De tafel naast ons was bezet door een Nederlands sprekende Aziatische familie, met keurig opgevoede kinderen. Een paar minuten later kwamen er wat mannen met tulbanden binnen die meteen met tafeltjes begonnen te schuiven. Dat was een familie Sikhs die kennelijk de Keukenhof had bezocht. Margreet haar lasagne en mijn pizza smaakten prima.

De poes, genaamd Goreng, was over het algemeen heel lief. Alleen kreeg ze het toen het donker werd op haar heupen. Verder was de kat vanmorgen even kwijt, totdat er gemiauw uit de ruimte onder de keukenkastjes kwam.

Amsterdam

Vanmiddag brachten we een bezoek aan Brigit en David, die in het Rembrandtpark in Amsterdam wonen. We hadden wat extra parkeertijd (maar liefst 5 Euro per uur!) ingekocht om ook nog een bezoek aan de Apple winkel te brengen. We zijn er bijna uit wat voor kleur de nieuwe iMac moet hebben. Tot slot zijn we gaan kijken bij Prijatelji een winkel met Balkan producten. Gelukkig was het niet alleen een webwinkel en werden we door een levende dame bediend. We hebben twee verschillende soorten Kulen, pittige worst uit Slavonië (nee geen Slovenië), gekocht en een fles Vranac wijn uit Montenegro.

Vandaag werd onze zwager Cees 70 jaar. Om dat te vieren waren we uitgenodigd om te komen bowlen en eten in Tilburg. Met de directe familie werd enthousiast gestreden om de hoogste score. Tussen de strikes en spares was er ruim gelegenheid om herinneringen op te halen. Het eten dat zelf konden bereiden op de tafelgrill smaakte prima.

Vandaag waren we in Eindhoven om Ben aan te moedigen en in te klappen bij de marathon. De eerste 35 kilometer gingen in een mooi constant tempo. Daarna was het “overleven” tot aan de finish.