Vlak bij onze camping ligt SOTA Summit, Mont Dône (FL/VL-077). Deze top is nog maar zeven keer geactiveerd, daarvan drie maal door mij. Bij aankomst troffen we een Nederlands stel, waarvan de dame vertelde bij het hunnebed positieve straling te ervaren. Ik vertelde haar dat er op die plek inderdaad boven normale aardstraling is en dat ik dat ook kon merken aan de luide radiosignalen. Terug op de camping zijn we gaan lunchen en hebben een middagdutje gedaan bij het zwembad.
Op de tweede dag van onze zomervakantie zijn we naar de Morvan gereden. Het was nog geen 500 kilometer en er waren geen files. Onderweg zijn we nog even boodschappen gaan doen bij de mega grote Leclerc in Autun. Maar goed dat we eten hebben ingeslagen want het restaurant op onze camping domaine de la Gagère is vandaag onverwacht gesloten. De camping is al flink bezet, maar er is nog plaats genoeg. Bij het kiezen van een staanplaats duurde even voordat we de juiste verhouding hadden gevonden. Een plaatsje met voldoende zon voor de zonnepanelen en voldoende schaduw voor Margreet. Het is hier heerlijk bij een temperatuur van 29 graden. Het water van het zwembad voelt “fris” aan: slechts 27 graden!
Net na de middag zijn we vertrokken richting Zuid Frankrijk waar volgende week een CEPT Werkgroep FM vergadering is. Onze eerste stop is in Heiderscheid in Luxemburg. Het was druk onderweg. Over net iets meer dan 300 kilometer deden we meer dan vier uur. Vooral op de A2 in Limburg ging het langzaam. We staan op de camperplaats net buiten campings Fuusekaul en de Reenert en we hebben stiekem de code van de poort naar de Reenert gekregen, zodat we van het zwembad en de sauna gebruik kunnen maken. Helaas is het restaurant vol vanavond en we zullen het moeten doen met een pastamaaltijd. Onze mobiele starlink installatie, die thuis overigens ook wordt gebruikt, doet het perfect, zowel op 220 Volt van het camping-net als op 20 Volt vanuit mijn power-bank.
We zijn drie volle dagen in Parijs voor verschillende activiteiten die allemaal te maken hebben met de IARU.
Als eerste is er de IARU Region 1 Interim meeting. Anderhalve dag intensief vergaderen voor mij en voor Margreet is het dè gelegenheid om Parijs te bekijken.
Ten tweede vieren we het 75 jarig bestaan van IARU Region 1. Het hoogtepunt van was een uitgebreid diner aan boord van een cruise boot op de Seine.
Ten derde is er het 100 jarig bestaan van de IARU welke in 2025 in Parijs werd opgericht. Ter gelegenheid van dit feit was er een lunch, die werd voorafgegaan door een aantal formele speeches op de 10e verdieping van het Pullman hotel onder de rook van de Eiffel toren.
Tot slot werd het 100 jarig bestaan van de Franse amateurvereniging REF gevierd in Provins op anderhalf uur rijden van Parijs. We kwamen erachter dat we inmiddels een flink aantal Franse kennissen hebben die zich gelukkig nog keurig konden herinneren waar we ze eerder hadden ontmoet. Heel bijzonder was dat Gérard F2VX, schrijver van het REF jubileumboek, langs kwam bij onze tafel om een persoonlijke opdracht in ons exemplaar van het boek te schrijven. Na het diner was het weer anderhalf uur in de bus terug naar Parijs en om 2 uur ’s morgens rolden we ons hotel weer binnen. Na een korte nachtrust was het tijd om richting Gare du Nord te gaan voor de thuisreis.
Oorspronkelijk was het plan met de auto naar Parijs te gaan. Milieustickers en hoogte van parkeergarages deden ons besluiten om met de trein te gaan. Vanmorgen vertrokken we naar Helmond, waar Laurens vijf dagen op onze auto gaat passen. Vanaf station Helmond ’t Hout begonnen we aan onze tocht richting Paris met steeds een luxere trein. Eerst met de sprinter naar Eindhoven, daarna met de intercity naar Breda, de Eurocity naar Brussel Zuid en tenslotte de Eurostar naar Parijs Noord en niet te vergeten de lokale RER trein die ons vlakbij ons hotel bracht.
We reisden op 65+ tarief en daarom onze belevenissen door de bril van bejaarden.
Hoe verder we naar het zuiden gaan, hoe gezelliger het wordt.
In Breda kon Hans niet door de poortjes met zijn barcode. Het bleek dat zijn beeldscherm niet genoeg licht had en dat er uitgezoomd moest worden.
In de Eurocity tussen Breda en Brussel ging het alarm af omdat een passagier de buitendeur open wilde doen in plaats van de WC deur
Er zijn slechts twee oplaadpunten in een coupé 1e klas,
de lichtkrant in de Eurocity werkt voor geen meter en de hele coupe vraagt zich af waar we nu eigenlijk zijn.
De Eurostar vertrok 20 minuten te laat uit Brussel, maar hij reed wel lekker door met een Max Verstappen tempo van 300+ km per uur. Onderweg een lekker hapje en een drankje. Voor het eerst vond ik het niet erg om achteruit te moeten rijden.
Vanmorgen zijn we via de Noordkust naar de Oostpunt van Madeira gereden. Ook daar zijn prachtige vulkaankliffen te bewonderen.
Voor onze lunch vonden we een mooi terras aan de haven van Machico, waar in 1420 ontdekkingsreiziger kapitein João Gonçalves Zarco voet op Madeira zette. Of hij toen ook al een glaasje witte wijn en zeebaars kreeg vermeldt de geschiedenis niet. Wij hebben het ons in ieder geval goed laten smaken. Onze laatste nacht op Madeira is vlak bij het vliegveld in het Santa Cruz Village hotel,
Tijdens onze verkenningstocht door het dorpje kwamen we op het kerkplein twee leuke terrasjes tegen. Het was er best wel druk. Toen we een kwartiertje later terugkwamen om te eten waren de terrasjes leeg. Alle gelovigen waren van het terras verplaatst naar de kerk en de mis werd via een geluidsinstallatie in de kerktoren duidelijk ten gehore gebracht. Verderop in het dorp was er een concert van het brandweer fanfarekorps. Ook dat was een onverwacht stukje lokale folklore.
Eigenlijk waren we het niet van plan. Toch hebben we nog een top beklommen, de Pico Chao dos Terreiros (SOTA CT3/MI-008), 1436 meter hoog, met start op 1225 meter en goed voor 4 punten. Het was een wandeling van een kleine drie kilometer heen en ook weer drie terug door een zwart geblakerd landschap. In augustus waren er hele grote bosbranden op het eiland en de gevolgen zijn nog steeds goed te zien. Ook Margreet nam de microfoon ter hand en kon weer wat SOTA puntjes bijschrijven. Na terugkomst gingen we boodschappen doen en maakten we een tochtje langs de kust waar we in Ponta Delgada (op Madeira en niet op de Azoren) een stop maakten bij het surfstrand. Morgen komt er een eind aan ons verblijf op Granny’s farm.
Vandaag viert Margreet haar 68e verjaardag. De dag begon met uitslapen, één van haar favoriete bezigheden. Na het ontbijt (Margreet) en lunch (voor mij) maakten we een korte wandeling langs een van de vele levadas. Deze PR16 loopt helemaal vlak en begint op loopafstand van Granny’s farm waar we verblijven. We hadden alleen geen rekening gehouden met een klim van 200 meter naar het begin van de PR16. Op Madeira moet je drie Euro betalen om een wandeling te mogen doen. Hiervan worden onderhoudskosten betaald. Vandaag hebben we met hulp van andere wandelaars online ingecheckt en betaald. Het zelf eten koken is goed bevallen en Margreet wil niet uit eten op haar verjaardag. Bij de lokale supermarkt hadden ze genoeg ingrediënten voor een lekker verjaardagsdiner.
Zo blijf je jong
Vanmorgen hebben we Santana verlaten en zijn via de Zuidkust weer naar het Noorden gereden. Volgens de reisgids hoort een bezoek aan Câmara de Lobos erbij, niet in de laatste plaats omdat 75 jaar geleden Winston Churchill zijn vakantie daar heeft doorgebracht. Inderdaad de rotskust ziet er spectaculair uit.
We namen ook snel een kijkje in de kerk om vervolgens bij de haven te genieten van een kopje koffie met voor Margreet een pastel de nata, een custard-taartje.
Onze SOTA stop was op Pico Ruivo do Paul (SOTA CT3/MI-006) en daarna ging het richting Sāo Vicente waar we een bungalowtje hebben gehuurd op Granny’s farm. Als welkomstdrankje kregen we een verrukkelijk glaasje Madeira. Vandaag zijn we niet uit eten gegaan, maar hebben in ons keukentje zelf de maaltijd bereid.
Na het wandelgeweld van gisteren hebben we ons rustig gehouden en zijn het plaatsje Santana gaan verkennen. Nog meer stro-gedekte huisjes, een kijkje bij de gondeltjes naar een strandje, uitzicht op watervallen en natuurlijk een lunch. In de middag lekker chillen en ‘s-avonds eten in hetzelfde restaurantje als gisteren.