Na het uitstekende ontbijt schijnt de zon en ik maak een wandeling langs de golf van Venetië. Om 11.30 uur kregen we ons tweede welkomstdrankje van de conferentie en heb ik de gelegenheid om gezellig wat te praten met enkele vrouwelijke zendamateurs. Na het uitstekende ontbijt schijnt de zon en terwijl Hans naar presentaties luistert, loop ik langs de golf van Venetië. Er is veel wind en de golven spatten flink omhoog, wel mooi zo met zwarte wolken en azuurblauwe zee. Daarna lopen Hans en ik langs het water naar Poreč op zo’n 3.5 km van ons hotel. Net voordat het begon te regenen vonden we een plekje op een overdekt terras waar we de lunch gebruikten. Hans nam ligne met blitva (octopusjes met snijbiet en aardappelen) en ik nam spaghetti carbonara. Helaas hielden we het op de terugweg niet droog. De tijd vliegt en voor we het wisten zaten we alweer aan het diner.
op reis
Vandaag wordt de hereniging van Duitsland gevierd. Dat deed me herinneren aan ons reisje naar het “oude” Oost Duitsland in 1990. Met een kleine Chrisje kwamen we in een andere wereld met oude gebruiken, het leek wel naar 40 jaar terug, vervoer met paard en wagen, mooie oude gebouwen, verwarming met veel rook uit de schoorsteen, grote velden met gewassen en slechte wegen.
Vanwege die Duitse feestdag ging het heel vlot tot voorbij München. Helaas gingen de Duitsers massaal op pad. Er viel veel regen en er stond een stevige wind onderweg naar Poreč. Af en toe werd er “Blockabfertigung” gebruikt als middel om ergere files te voorkomen. Zeven uur later kwamen we aan op onze plaatst van bestemming, Hotel Laguna Materada in Poreč , Istrië. Het is een all-in hotel maar zo buiten het seizoen valt het ons erg mee. Het personeel is erg vriendelijk en behulpzaam, zelfs nu het toeristenseizoen achter de rug is. Na een kort welkomstpraatje met een glas champagne was er een prima buffet. De zendamateurs werden geconcentreerd aan een kant van de gigantische eetzaal, vlakbij de tap met gratis bier en wijn.
Vanmorgen na de ochtendspits zijn we vertrokken richting Istrië. De reis gaat in twee etappes en onze stop halverwege is in Hotel Günter in Lenting net boven München. We moeten nog even wennen aan de andere indeling in onze Ford Ranger, die geen stoelen voor achterpassagiers heeft. Daarom besloot ik op het laatste moment een kleinere maat koffer mee te nemen. Volgens Hans is het totale volume ongeveer hetzelfde.
De auto rijdt prima en je kunt merken dat ie een generatie jonger is dan onze oude Navara.
De reis verliep voorspoedig totdat we in de buurt van Neurenberg kwamen. Daar kregen we te maken met dikke files die voor anderhalf uur vertraging zorgden. Gelukkig hoefden we niet de andere kant op. Daar was het fileleed nog veel erger. Keurig voor etenstijd arriveerden we in ons hotel waar we om zes uur aan tafel konden in het Griekse restaurant. Gyros schotel voor mij en gyros/calamares voor Hans. Uiteraard kregen we ouzo (zelfs twee) van het huis.
Morgen gaan we met onze “nieuwe” vijf jaar oude Ford Ranger 3.2 richting Istrië en ik bedacht dat het handig (verplicht) zou zijn om winterbanden onder de nieuwe auto the hebben. Helaas is de reactietijd kort.
Om half twee vanmiddag heb ik mijn “probleem” voorgelegd aan de lokale garagehouder Ad van Toorn. Net na vieren werd een setje winterbanden afgeleverd en om kwart over vijf vanmiddag lagen de nieuwe banden eronder. Dat kan alleen maar op een dorp.
Op maandag zijn we verhuisd van Zeeuws Vlaanderen naar Walcheren.
Hemelsbreed is het ongeveer 10 kilometer, maar omdat we door de Westerscheldetunnel moesten rijden, deden we er een klein uur over. Omdat we pas om 14 uur op de Schoone Waardin terecht konden zijn we in Vlissingen boodschappen gaan doen en vervolgens Fort Rammekens gaan bekijken. Het fort is gebouwd rond 1550 en was bedoeld om de scheepvaartverbinding met Middelburg te beschermen.
Op dinsdag zijn we naar Middelburg gegaan om daar wat plekjes te bekijken die we nog niet eerder ontdekt hadden. Inmiddels zijn we terug op de camping, waar we onder onze luifel naar het getik van de regen zitten te luisteren. Morgen naar huis.
Gisteren zijn we naar de verdronken Zwarte Polder tussen Nieuwvliet en Cadzand gefietst en hebben daar wat over het strand gewandeld. We waren niet de enige wandelaars en kwamen heel veel mensen tegen die met de wandeltocht van Cadzand naar Breskens bezig waren. Vervolgens zijn we terug gefietst naar het strand bij Groede, waar we een verlate pizzalunch hadden. In de winkel van de grote camping die vlak bij onze hele kleine camping ligt hebben we barbecueworstjes gekocht, die samen met paprika, tomaat en ui werden geroosterd.
De dag begon vandaag bewolkt, maar al snel werd het zonnig. Het strand ligt op twee en een halve kilometer fietsen. Een prima bestemming voor de warmste 1 september sinds het begin van weten wij wat voor telling. Eerst gingen we lunchen bij paviljoen Van Houten, waar leuke muziek uit onze jonge jaren werd gedraaid. Eenmaal op het strand begonnen we dicht bij de waterlijn, maar toen het vloed werd zijn we verhuisd naar de duinen. Er was genoeg te zien op het behoorlijk volle strand, maar ook op de Noordzee met volgeladen containerschepen, zeilbootjes en surfers.
We zijn aan het genieten van het mooie nazomerweer in Zeeuws Vlaanderen. De plaatsnamen hier lijken nergens op. Wie noemt zijn dorp nu Boerenhol? Ook de naam van onze camping het Zwarte gat klinkt niet echt uitnodigend. Desondanks is de camping top. Nadat we ons geïnstalleerd hadden, hebben we een verkenningstocht door de omgeving gemaakt met als belangrijkste doel het in kaart brengen van de eethuisjes. Er is ruime keus en we kwamen voor het avondeten terecht in het Brouwerslokaal in Groede. Het was even lastig om een biertje te kiezen uit de dertig verschillende tapkranen. De eetkaart was een stuk simpeler. Voor Margreet werd het fish and chips en voor Hans mosselen met friet. Hulde voor de bediening. Zij deden er alles aan om het hun gasten naar de zin te maken.
Onze terugreis hadden we verdeeld in twee nagenoeg gelijke delen van ongeveer 500 kilometer, met een stop vlakbij Erfurt in de Duitse deelstaat Thüringen. Campingplatz Hohenfelden bleek een prima keuze, met een eenvoudig restaurant annex Biergarten. Margreet ging voor de gyrosschotel en voor mij werd het Schnitzel mit Pommes en een lekker glaasje Schwarzbier. Op de camping was zelfs een automaat voor wat ze “24 uur genot” noemen. Op vrijdagmorgen gingen we broodjes halen in het dichtstbijzijnde dorpje en rond drieën waren we thuis.
Vandaag beklommen we met Andreas HB9JOE, een andere summit en wel Děvín (OK/JM-013), die vlak tegen de Oostenrijkse grens lag. De beklimming was eenvoudig met tijdens het eerste deel een mooi zicht op kasteel Děvičky. Een tweede summit zat er, met oog op het diner van vanavond, niet in.
Na enkele dagen “afzien” op het conteststation kozen we voor onze laatste nacht in Tsjechië voor meer comfort in hotel Valeč, waar ons galadiner werd gehouden.
Tijdens het diner had ik de gelegenheid om namens de Yasme Foundation het Excellence Award dat was toegekend aan Raisa R1BIG te overhandigen. Ze was er bijzonder blij mee.
Verder werd er een presentatie gehouden over de DX-peditie naar Liberia en werden er kleine maar fijne cadeautjes uitgewisseld.
Vandaag hadden we een sportief dagje met Hans, Andreas, Alina, Merzuke en ik. Op een uurtje rijden vanaf OK5Z onze camping beklommen we top Babí lom (OK/JM-011. We hadden er erg veel zin in, de stemming was goed en het is een gezellige dag geworden. Naar de top was het een half uurtje lopen. Ik had maandag op het zendstation een antenne voor SOTA gemaakt en het opzetten was niet moeilijk. Hij functioneerde ook prima. We hadden snel een aantal verbindingen gedaan en vooral Merzuke, onze Turkse jonge radioamateur wist als een razende veel verbindingen te maken, top! Na anderhalf uur kozen we ervoor nog een route langs en over mooie rotspartijen te maken onder leiding van Alena OK2APY, een Tsjechische zendamateur. Het was inspannend maar goed te doen voor ons. En… ik heb weer 2 punten op mijn score op de Nederlandse SOTA ranglijst. Bovenop zo’n rots kwam nog een leuk telefoontje van Ben en Pauline waar we heel erg blij van werden en waarop Hans en ik nu een toast nemen. Proost!