Op de woensdag van een CEPT vergadering is er vaak een uitje met diner. Zo ook bij deze WGFM vergadering. Wij begonnen met een rondleiding in de oude stad van Antibes met aansluitend eten bij EPI Beach, een restaurant op het strand van Juan les Pins. Sommigen waagden zich zelfs aan pootje baden in de Middellandse zee. Na afloop hoefden wij niet terug met de bus. Ons hotel bevindt zich op slechts 600 meter lopen van het strand.
Wij zitten op de hoogste verdieping boven de trap.
We zijn gaan eten in hetzelfde restaurantje als gisteren. Voor Margreet een zalm-hamburger en voor mij een duo-visschotel met roodbaars en zalm. Voor ons beiden was er een lekker glaasje witte wijn.
Vanmorgen ben ik naar Sophia-Antipolis gereden om daar in het ETSI hoofdkwartier dag 1 van de CEPT werkgroep Frequentie Management bij te wonen. Margreet heeft zich nuttig gemaakt bij de verhuizing naar onze kamer naar de andere kant van het gebouw. We hebben een smal “Frans” balkon met een leuk uitzicht en het bed is 20 centimeter breder dan in onze oude kamer.
Vandaag zaten we de hele dag in de auto. Het was 650 kilometer naar Antibes en we waren niet de enige reizigers op de Route du Soleil. Na acht en een half uur rijden waren we op de plaatst van bestemming. Hotel des Mimosas is een gezellig ouderwets hotel. Onze eerste nacht zitten we nog in een eenvoudige kamer. Morgen krijgen we een kamer met balkon, speciaal voor Margreet. Antibes en Juan les Pins zijn gezellige havenplaatsjes. Na een verkenningstocht in de omgeving vonden we een gezellig restaurantje. Voor Margreet pasta carbonara en voor mij mosselen met frites.
Vlak bij onze camping ligt SOTA Summit, Mont Dône (FL/VL-077). Deze top is nog maar zeven keer geactiveerd, daarvan drie maal door mij. Bij aankomst troffen we een Nederlands stel, waarvan de dame vertelde bij het hunnebed positieve straling te ervaren. Ik vertelde haar dat er op die plek inderdaad boven normale aardstraling is en dat ik dat ook kon merken aan de luide radiosignalen. Terug op de camping zijn we gaan lunchen en hebben een middagdutje gedaan bij het zwembad.
Op de tweede dag van onze zomervakantie zijn we naar de Morvan gereden. Het was nog geen 500 kilometer en er waren geen files. Onderweg zijn we nog even boodschappen gaan doen bij de mega grote Leclerc in Autun. Maar goed dat we eten hebben ingeslagen want het restaurant op onze camping domaine de la Gagère is vandaag onverwacht gesloten. De camping is al flink bezet, maar er is nog plaats genoeg. Bij het kiezen van een staanplaats duurde even voordat we de juiste verhouding hadden gevonden. Een plaatsje met voldoende zon voor de zonnepanelen en voldoende schaduw voor Margreet. Het is hier heerlijk bij een temperatuur van 29 graden. Het water van het zwembad voelt “fris” aan: slechts 27 graden!
Net na de middag zijn we vertrokken richting Zuid Frankrijk waar volgende week een CEPT Werkgroep FM vergadering is. Onze eerste stop is in Heiderscheid in Luxemburg. Het was druk onderweg. Over net iets meer dan 300 kilometer deden we meer dan vier uur. Vooral op de A2 in Limburg ging het langzaam. We staan op de camperplaats net buiten campings Fuusekaul en de Reenert en we hebben stiekem de code van de poort naar de Reenert gekregen, zodat we van het zwembad en de sauna gebruik kunnen maken. Helaas is het restaurant vol vanavond en we zullen het moeten doen met een pastamaaltijd. Onze mobiele starlink installatie, die thuis overigens ook wordt gebruikt, doet het perfect, zowel op 220 Volt van het camping-net als op 20 Volt vanuit mijn power-bank.
We zijn drie volle dagen in Parijs voor verschillende activiteiten die allemaal te maken hebben met de IARU.
Als eerste is er de IARU Region 1 Interim meeting. Anderhalve dag intensief vergaderen voor mij en voor Margreet is het dè gelegenheid om Parijs te bekijken.
Ten tweede vieren we het 75 jarig bestaan van IARU Region 1. Het hoogtepunt van was een uitgebreid diner aan boord van een cruise boot op de Seine.
Ten derde is er het 100 jarig bestaan van de IARU welke in 2025 in Parijs werd opgericht. Ter gelegenheid van dit feit was er een lunch, die werd voorafgegaan door een aantal formele speeches op de 10e verdieping van het Pullman hotel onder de rook van de Eiffel toren.
Tot slot werd het 100 jarig bestaan van de Franse amateurvereniging REF gevierd in Provins op anderhalf uur rijden van Parijs. We kwamen erachter dat we inmiddels een flink aantal Franse kennissen hebben die zich gelukkig nog keurig konden herinneren waar we ze eerder hadden ontmoet. Heel bijzonder was dat Gérard F2VX, schrijver van het REF jubileumboek, langs kwam bij onze tafel om een persoonlijke opdracht in ons exemplaar van het boek te schrijven. Na het diner was het weer anderhalf uur in de bus terug naar Parijs en om 2 uur ’s morgens rolden we ons hotel weer binnen. Na een korte nachtrust was het tijd om richting Gare du Nord te gaan voor de thuisreis.
Oorspronkelijk was het plan met de auto naar Parijs te gaan. Milieustickers en hoogte van parkeergarages deden ons besluiten om met de trein te gaan. Vanmorgen vertrokken we naar Helmond, waar Laurens vijf dagen op onze auto gaat passen. Vanaf station Helmond ’t Hout begonnen we aan onze tocht richting Paris met steeds een luxere trein. Eerst met de sprinter naar Eindhoven, daarna met de intercity naar Breda, de Eurocity naar Brussel Zuid en tenslotte de Eurostar naar Parijs Noord en niet te vergeten de lokale RER trein die ons vlakbij ons hotel bracht.
We reisden op 65+ tarief en daarom onze belevenissen door de bril van bejaarden.
Hoe verder we naar het zuiden gaan, hoe gezelliger het wordt.
In Breda kon Hans niet door de poortjes met zijn barcode. Het bleek dat zijn beeldscherm niet genoeg licht had en dat er uitgezoomd moest worden.
In de Eurocity tussen Breda en Brussel ging het alarm af omdat een passagier de buitendeur open wilde doen in plaats van de WC deur
Er zijn slechts twee oplaadpunten in een coupé 1e klas,
de lichtkrant in de Eurocity werkt voor geen meter en de hele coupe vraagt zich af waar we nu eigenlijk zijn.
De Eurostar vertrok 20 minuten te laat uit Brussel, maar hij reed wel lekker door met een Max Verstappen tempo van 300+ km per uur. Onderweg een lekker hapje en een drankje. Voor het eerst vond ik het niet erg om achteruit te moeten rijden.
Vanmorgen zijn we via de Noordkust naar de Oostpunt van Madeira gereden. Ook daar zijn prachtige vulkaankliffen te bewonderen.
Voor onze lunch vonden we een mooi terras aan de haven van Machico, waar in 1420 ontdekkingsreiziger kapitein João Gonçalves Zarco voet op Madeira zette. Of hij toen ook al een glaasje witte wijn en zeebaars kreeg vermeldt de geschiedenis niet. Wij hebben het ons in ieder geval goed laten smaken. Onze laatste nacht op Madeira is vlak bij het vliegveld in het Santa Cruz Village hotel,
Tijdens onze verkenningstocht door het dorpje kwamen we op het kerkplein twee leuke terrasjes tegen. Het was er best wel druk. Toen we een kwartiertje later terugkwamen om te eten waren de terrasjes leeg. Alle gelovigen waren van het terras verplaatst naar de kerk en de mis werd via een geluidsinstallatie in de kerktoren duidelijk ten gehore gebracht. Verderop in het dorp was er een concert van het brandweer fanfarekorps. Ook dat was een onverwacht stukje lokale folklore.