De voornaamste reden voor ons verblijf op Sardinië is de uitnodiging van Paul HB9DST om samen met hem te vieren dat hij vanuit 100 SOTA associations actief is geweest. Sardinië is voor hem nummertje 101. Voor mij is Sardinië een nieuw land (nummer 90) van waaruit ik zend-actief ben geweest.

Natuurlijk moesten er ook enkele bergtoppen worden bedwongen. Op zondag deden we twee makkelijke summits met voldoende plaats om ieders antennes op te stellen.
IS0/IS-303 (Punta Berritta) was een 10 punter en IS0/IS-096 (Lu Colbu) was na een korte wandeling goed voor 6 punten.

Op maandag bedwongen we na een stevige wandeling IS0/IS-266 (Semaforo) voor slechts 1 punt. Dat krijg je als je je focust op de kortste route en niet verder op de kaart kijkt dan je neus lang is. Op de top werden we verrast met een stukje Marconi geschiedenis: vanaf deze locatie deed hij al in de jaren 30 microgolf testen.

‘s Avonds was er diner dat was georganiseerd door Toni, een van Paul’s dochters. Iedereen hield en korte toespraak. Het eten was goed en de sfeer voortreffelijk

De weersvoorspelling voor de komende dagen is niet zo goed en daarom besloten we Sardinië te verlaten. We hebben nog even met het idee gespeeld om naar Corsica te gaan, waar het weer iets beter zou moeten zijn, maar gezien de afvaart tijden van de veerboot besloten we om naar Livorno over te steken.

We zijn onderweg naar Sardinië. Op woensdag vertrokken we naar Thalwil bij Zürich voor onze eerste 770 kilometer. We hadden twee files, de eerste net voorbij Nijmegen zorgde voor ruim een half uur vertraging, de tweede net voor aankomst zorgde ook voor een half uur extra. We hebben overnacht bij Paul die helemaal is ingericht op het ontvangen van gasten.

Dag twee voerde ons naar Livorno, zo’n 575 kilometer rijden, waar we rond half zes in de middag aankwamen. We besloten om niet in de gribus bij de haven te overnachten, maar om op een camping te gaan staan. Daarvan zijn er genoeg in de directe omgeving.

De camping lag precies onder de aanvliegroute van het vliegveld bij Pisa. Gelukkig werd ‘s nachts niet gevlogen en afgezien van de vogels die af en toe herrie maakten was het heerlijk rustig.

Ondanks alle aansporingen om toch vooral op tijd te boeken heb ik er een echte last minute van gemaakt en de veerboot op het allerlaatste nippertje geboekt. Dat resulteerde in een flinke besparing. In plaats van te lunchen in het selfservice restaurant deden we een verrassingsmenu in het a la carte restaurant en dat was een groot succes. Alles behalve de fles water van drie euro, was inbegrepen in een vast bedrag. Daarna was het tijd voor middag dutje op een van de vele vrije banken in het zitgedeelte van de boot. Reizen buiten het seizoen heeft zijn voordelen.